Οι εκφράσεις του προσώπου επηρεάζονται από τα συναισθήματα, δεν αποκλείεται όμως να ισχύει και το αντίστροφο.
Οι ενέσεις Botox, που εμποδίζουν το μέτωπο να συνοφρυώνεται σε ένδειξη δυσαρέσκειας, ίσως αρκούν για να μετριάσουν τα αρνητικά συναισθήματα.
Πρόσφατη μελέτη αποδεικνύει ότι οι κινήσεις του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου όχι μόνο επηρεάζονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα αλλά μπορούν και να τα επηρεάζουν σε έναν κύκλο θετικής αντίδρασης.
Ο Ντέιβιντ Χάβας, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον εξηγεί:
«Εδώ και καιρό υπάρχει αυτή η ιδέα στην ψυχολογία που ονομάζεται υπόθεση της προσωπικής ανάδρασης. Ουσιαστικά λέει ότι, όταν χαμογελάς, ολόκληρος ο κόσμος χαμογελά μαζί σου. Είναι ένα παλιό τραγούδι, είναι όμως σωστό. Η μελέτη μας υποδεικνύει ότι ισχύει και το αντίστροφο. Όταν δεν συνοφρυώνεσαι, ο κόσμος μοιάζει λιγότερο θυμωμένος και θλιμμένος».
Το πείραμα: Η ομάδα του Χάβας πειραματίστηκε με 40 άτομα στα οποία είχαν γίνει ενέσεις Botox ανάμεσα στα φρύδια. Η τοξίνη παραλύει τους μύες και εμποδίζει τις μυϊκές συσπάσεις που προκαλούν συνοφρύωμα και ρυτίδες.
Οι εθελοντές κλήθηκαν απλώς να διαβάσουν μια σειρά προτάσεων πριν κάνουν τις ενέσεις και το ίδιο πείραμα επαναλήφθηκε δύο εβδομάδες μετά τις ενέσεις.
Ορισμένες από τις προτάσεις είχαν αρνητικό περιεχόμενο και άλλες ήταν ευχάριστες.
Όταν ολοκλήρωναν την ανάγνωση κάθε πρότασης, τα υποκείμενα έπρεπε να πατούν αμέσως ένα κουμπί. Ανά περιόδους οι ερευνητές ρωτούσαν τους εθελοντές αν είχαν καταλάβει τι έλεγε κάθε φράση. Ο χρόνος που χρειαζόταν ο εθελοντής για να διαβάσει την πρόταση θεωρήθηκε ενδεικτικός του πόσο καλά είχε αντιληφθεί το συναισθηματικό περιεχόμενο της φράσης.
Τα αποτελέσματα: Οι ενέσεις Botox δεν επηρεάζουν την κατανόηση των φράσεων με θετικό περιεχόμενο, δυσχεραίνουν όμως την αντίληψη των αρνητικών συναισθημάτων. Η διαφορά στους χρόνους ήταν βέβαια μικρή, αλλά στατιστικά σημαντική, ακόμα και αν οι ίδιοι οι εθελοντές δεν αντιλαμβάνονταν διαφορές στη συναισθηματική τους κατάσταση.
Η έρευνα συνδέει την ικανότητα έκφρασης ενός συναισθήματος με τις γλωσσικές ικανότητες του εγκεφάλου.
Ο καθηγητής Αρθουρ Γκλένμπεργκ, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας, εξηγεί: «Κανονικά, ο εγκέφαλος θα έστελνε σήματα στην περιφέρεια σώματος να συνοφρυωθεί, και η ένταση του συνοφρυώματος θα μεταδιδόταν πίσω στον εγκέφαλο. Εδώ, όμως, ο βρόχος διακόπτεται, οπότε διαταράσσεται και η ένταση του συναισθήματος και η ικανότητά μας να το αντιλαμβανόμαστε»
