Θεανώ Καλαβανά
Η τοξική θετικότητα είναι σχετικά ένας πρόσφατος όρος, που ακόμη δεν έχει γίνει ευρεία γνωστός. Θα διερωτάστε πως γίνεται να υπάρχει κάτι που την ίδια ώρα να είναι θετικό και τοξικό; Μέσα στο μυαλό μας μάθαμε ότι οτιδήποτε θετικό είναι και καλό, σωστό, χρήσιμο και αν μη τι άλλο μας βοηθάει. Και όμως, άλλο πράγμα να έχεις ένα θετικό ρεαλισμό και άλλο πράγμα να έχεις τοξική θετικότητα. Θα χρησιμοποιήσω παραδείγματα για να γίνει καλύτερα αντιληπτό τι είναι η τοξική θετικότητα. Πολλές φορές οι άνθρωποι γύρω μας θέλουν να μοιραστούν κάτι δύσκολο που βιώνουν. Μια ταλαιπωρία, μια κακή εξέλιξη, μια δυσκολία, μια κρίση, μια κατάσταση ή ένα γεγονός δυσάρεστο. Η αντίδραση μας στην δυσκολία κάποιου επειδή δεν αντέχουμε να ακούμε για την ταλαιπωρία και έχουμε την ανάγκη να διορθώσουμε την κατάσταση (to fix it). Εκεί ξεκινά η τοξική θετικότητα υπό την έννοια ότι ξεκινάμε να χρησιμοποιούμε φράσεις κλισέ «όλα θα πάνε καλά», «κάνε λίγη υπομονή και θα δεις», «σκέψου θετικά», «μην το σκέφτεσαι θα περάσει», «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός», «ο τροχός γυρίζει» και πολλές άλλες παρόμοιες φράσεις. Θα μου διερωτάστε, καλά γιατί είναι τοξικό να μοιραζόμαστε τέτοιες φράσεις με ένα δικό μας άτομο που περνάει δύσκολα; Ο στόχος μας είναι να του δώσουμε δύναμη να συνεχίσει και αυτές οι φράσεις είναι βάλσαμο για την ψυχή των ανθρώπων. Τέτοιες στιγμές, αυτές οι φράσεις δεν έχουν την ίδια απήχηση. Τέτοιες στιγμές το άτομο που βιώνει μια δυσκολία, χρειάζεται δυο αυτιά να ακούσουν με προσοχή και ειλικρινές γνοιάξιμο.
Όταν ένα άτομο έχει ανάγκη να μοιραστεί τη δυσκολία του μαζί μας, ο καλύτερος τρόπος είναι να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου μπορεί να ακουστεί, όπου μπορεί να ξεδιπλώσει όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Ένα περιβάλλον όπου μπορεί να αφεθεί να κλάψει, να φωνάξει, να βγάλει τον πόνο από μέσα του. Αυτό βοηθάει και αυτό δείχνει την ουσιαστική μας στήριξη. Αν ξεκινήσουμε μόλις μας εκφράσει την ταλαιπωρία του να του λέμε όλα θα πάνε καλά, σκέψου θετικά, αυτό αμέσως μεταμορφώνεται σε μια τοξική θετικότητα γιατί απλούστατα μπλοκάρει το άτομο να εκφράσει ελεύθερα αυτά που σκέφτεται και αισθάνεται για το γεγονός που του συνέβη. Είναι λες και τον υποχρεώνουμε να το καταπιεί και να προχωρήσει παρακάτω. Οι άνθρωποι βγαίνουν από τις δυσκολίες δυνατότεροι όταν έχουν το χώρο και το χρόνο να επεξεργαστούν αυτό που τους συμβαίνει. Όταν έχουν το χρόνο να αναλύσουν το γεγονός και να κάνουν τον δικό τους απολογισμό και πώς θα πορευθούν μετά από αυτό. Οι δύσκολες στιγμές χρειάζονται χρόνο και χώρο να εκφράζονται και να χωνεύονται όχι να καταπίνονται εκβιαστικά!
