Δημήτρης Λοττίδης
Μπήκαμε στον Μάιο και η κατάσταση παραμένει εξόχως περίεργη. Οδηγώ στη Λευκωσία και επιβεβαιώνω αυτό που συζητούν οι παρέες: Παντού άδεια καταστήματα, ταμπέλες «Πωλείται» και «Ενοικιάζεται», συνθέτουν ένα καταθλιπτικό τοπίο. Ακόμη πιο
μουντό είναι το κλίμα στη Μακαρίου και τη Στασικράτους, την άλλοτε «bοnd street» της χώρας. Την ίδια ώρα, το Mall of Cyprus και η οδός 28ης Οκτωβρίου στη Μακεδονίτισσα σφύζουν από ζωή. Τα café της Μακαρίου που άλλοτε έριχναν υπεροπτικά πόρτα στα στρατιωτάκια της ΕΛΔΥΚ, τώρα τα παρακαλούν με δροσερό νερό να ξαποστάσουν. Στην αντίπερα όχθη, στην Έγκωμη, λειτουργούν σ’ ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο έξι (!) μεγάλα café, όλα γεμάτα. Τυχαίο; Στα εστιατόρια τα πράγματα είναι πάνω-κάτω τα ίδια. Κλείνουν παλιά, ανοίγουν καινούργια. Στα ρούχα απλά κλείνουν μαγαζιά χωρίς να ανοίγουν καινούργια.
Ναι είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση, ναι είναι οι τράπεζες και τα ελληνικά ομόλογα, ναι είναι ο κακός μας ο καιρός που ξεφουσκώνει τη φούσκα στην οποία ζούσαμε, όμως, κάποιοι φταίνε βρε παιδί μου για το χάλι μας και θυμίζω πως μέχρι πριν το Μαρί, η κατάσταση στην οικονομία πήγαινε να σταθεροποιηθεί. Στο Μαρί έγινε η αποκάλυψη. Αποκάλυψη, πως δεν είχαμε Πρόεδρο με σύνεση, αποκάλυψη πως δεν είχαμε αντιπολίτευση μιας και κανείς δεν μίλησε 15 μέρες μετά την έκρηξη, αποκάλυψη πως ο στρατός είναι για γέλια, αποκάλυψη πως ως λαός καλά παθαίνουμε αυτά που παθαίνουμε από αυτούς που μας κυβερνούν, αφού μετά την έκρηξη πήγε δεν πήγε 5.000 κόσμος να ανάψει κερί έξω από το Προεδρικό, όσοι δηλαδή πηγαίνουν κάθε Κυριακή σε μια από τις κυκλικές κερκίδες του ΓΣΠ. Ο κόσμος χάνεται με λίγα λόγια και το μουνί κτενίζεται. Πρέπει εδώ να πω πως το κυπριακό μουνί που κτενίζεται βρέξει-χιονίσει, προκαλεί μία χαρμολύπη, γιατί αυτό δηλώνει και άγνοια αλλά και ψυχραιμία. Άγνοια, γιατί όταν μας έλεγαν το 2008 πως είμαστε «αλεξίσφαιροι» στις κρίσεις, οι περισσότεροι το πίστεψαν, ενώ η ψυχραιμία είναι πάντα καλός σύμμαχος σε τέτοιες στιγμές.
Στο must, πάντως, επιμένουμε να ελπίζουμε και να χαμογελούμε. Η μόδα, το lifestyle, η ομορφιά, η διασκέδαση στις κρίσεις αναγεννιούνται. Οι νέοι άνθρωποι βγαίνουν από το βολεμένο τους mode και ξεκινούν καινούργια πράγματα, οι γυναίκες είναι πιο «γυναίκες», πιο πονηρές, ο κόσμος μαθαίνει να ξοδεύει καλύτερα τα λεφτά του και τα περιοδικά δυναμώνουν γιατί είναι μια αξιόπιστη, φτηνή και δοκιμασμένη συνταγή ενημέρωσης, ξεγνοιασιάς και διασκέδασης. Το σημείο στο οποίο έχουμε πρόβλημα είναι τα πρότυπα. Επειδή οι γυναίκες αρέσκονται στο να διαβάζουν γυναίκες, την ίδια ώρα που και οι άντρες πάλι ασχολούνται (μόνο) με γυναίκες, η αναζήτησή μας για γυναικεία πρότυπα που να ομορφαίνουν τα glossy περιοδικά άρχισε να κτυπά κόκκινο. Οι γυναίκες του must πρέπει να είναι όμορφες, να έχουν προσωπικότητα, αίσθηση του στυλ και να μην είναι βιζιτούδες (καμιά δεν θέλει να παίρνει σπίτι εξώφυλλο που θα τρέχουν τα σάλια του άντρα της). Το πλέον σημαντικό είναι πως οι γυναίκες του must πρέπει να μπορούν να υποστηρίζουν τα πιο πάνω, αλλά και να εκπέμπουν μια θετική ενέργεια. Με την κατάσταση στην Ελλάδα, η φάρμα των κυπριακών εξωφύλλων, σιγά-σιγά έχει ξεκληριστεί. Η Μενεγάκη έγινε μαϊντανός, η Βίσση μπήκε στη σύνταξη, η Κοκκίνου έγινε καλό κορίτσι. Από ηθοποιούς είναι χωρίς δουλειά οι περισσότεροι, αλλά το κυριότερο είναι χωρίς στυλ. Άρα τι μας μένει; Η MILF queen Βανδή η οποία δεν ξέρει ούτε η ίδια πού το πάει (βγαίνω για shopping πιάσε τους φωτογράφους), η bitchy but stylish Μανωλίδου και η Νάντια Μπουλέ που μπορεί να είναι φίλη της γυναίκας μου, αλλά το ύφος της μάλλον για αντρικό περιοδικό μού πάει. Άρα, πρότυπα; Ας δούμε και τις Κύπριες γυναίκες, πολλές από τις οποίες αυτό το περιοδικό ανέδειξε κατά καιρούς. Η Ramona Filip, μετά από τόσα εξώφυλλα, το φεύγω αλλά μένω στυλάκι αλλά και τις παλινδρομήσεις στην εικόνα της, είναι πλέον ένα ξαναζεσταμένο φαγητό (τι το ήθελε το σανίδι;). Η πολυσυζητημένη Βαλεντίνα Τσίγκη είναι άκαιρη με τα outfits των 3Κ, διάφορες μοντέλες και σταρλετίστες των πρωινών δεν το υποστηρίζουν σαν προσωπικότητες, ενώ οι γυναίκες ηθοποιοί δεν είναι αυτό που λέμε style icons, όχι γιατί δεν κρατούν λεφτά στην τσέπη αλλά γιατί στις σχολές δραματικής τούς υποβάλλουν πως για να είσαι «σοβαρή» ηθοποιός πρέπει να έχεις αξύριστη μασχάλη και να βγαίνεις σαν φοιτήτρια των 90s από το σπίτι για το supermarket. Ποιες μας μένουν; Η Χριστίνα Παυλίδου, η (thank God μια ίντριγκα) Χριστιάνα Αριστοτέλους και η Αθηνά Λοϊζίδου (thank God is Friday).
Ψάχνουμε, λοιπόν, για νέα φρέσκα εξώφυλλα, που να σηματοδοτούν τη νέα εποχή στην οποία έχουμε ήδη μπει. Θα τις βρω πού είναι κρυμμένες και θα τις βγάλουμε μπροστά να τις αγαπήσετε κι αυτές όπως κάνουμε εδώ και χρόνια, αλλά μέχρι τότε αναζητείται γυναίκα, όμορφη, ταλαντούχα, με προσωπικότητα και με αίσθηση του στυλ που να γνωρίζει πως βρίσκεται στη showbiz και να ιντριγκάρει λίγο. Προς το παρόν, αρκεστείτε με ό,τι πιο φρέσκο και χαμογελαστό υπάρχει αυτή τη στιγμή, μία Κύπρια η οποία σε τέτοιους καιρούς αναλαμβάνει να σηκώσει όλη την Ελλάδα στις πλάτες της με το τραγούδι, την ομορφιά και το χαμόγελό της.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @dlottides
