Δημήτρης Λοττίδης
Όλοι θυμούνται την ατάκα του προέδρου Αναστασιάδη για τους «Άριστους των Αρίστων», η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έγινε ανέκδοτο της καθημερινότητάς μας. Όλα όμως ξεκινούν από το τι θεωρούμε στην Κύπρο «Άριστο», ή μάλλον ποιαν/ποιον θεωρούμε «Άριστο».
Δυστυχώς, αντί του αριστοτέλειου ορισμού της λέξης, στη νεότερη κυπριακή κοινωνία Άριστος θεωρείται όχι αυτός που αριστεύει με την ηθική του υπόσταση, τη στάση ζωής και τη δημιουργικότητά του, αλλά αυτός που έχει καλή και θετική εικόνα και εμφανίζεται ως Άριστος. Η σχέση αυτής της εικόνας με την ουσία μπορεί κάποτε να έχει ταυτόσημο περιεχόμενο, ωστόσο, πολλές φορές απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Είναι κάτι παρόμοιο με τη σχέση της όμορφης γυναίκας με το καλό σεξ. Δεν είναι δεδομένο πως μια όμορφη γυναίκα κάνει καλό κρεβάτι, έτσι και οι Άριστοι στην εικόνα δεν είναι σίγουρο πως είναι Άριστοι και στη ζωή, χωρίς αυτό να αποκλείεται. Εδώ την πάτησε και η σημερινή διακυβέρνηση, η οποία είδε τους ανεξάρτητους θεσμούς του κράτους ως ευκαιρία επικοινωνίας και όχι ευκαιρία αλλαγής.
Έτσι επέλεξε ως «Άριστους» για σοβαρές και καίριες θέσεις για το παρόν και το μέλλον μας, μέτριους ανθρώπους με άριστη εικόνα.
Τα παλιά χρόνια, χωρίς παγκοσμιοποίηση, social media και ελεύθερη διακίνηση των συμπεριφορών, ο πρόεδρος έβαζε σε μια θέση ένα κουμπάρο μέτριο, και αν τον έπαιζαν θετικά τα ΜΜΕ καλώς, αν δεν τον έπαιζαν καθόλου, δεν θα μαθαίναμε ποτέ την ύπαρξή του, τι έκανε και πώς.
Η μετριότητα είναι η μάστιγα της Κύπρου. Η μετριότητα στη μόρφωση (με την ευρεία έννοια του όρου), η μετριότητα στην κρίση, η μετριότητα στην άποψη, η μετριότητα στην προσωπικότητα, η μετριότητα στην ηθική υπόσταση. Ας πάρουμε το καλό παράδειγμα όμως της σημερινής Κύπρου, για να αντιληφθούμε για ποιο πράγμα μιλάμε. Η σημερινή κυβέρνηση είναι στελεχωμένη κυρίως με σαραντάρηδες υπουργούς (όχι του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης), με αντίληψη της ευθύνης και του στόχου. Οι περισσότεροι δουλεύουν χωρίς ωράρια, τα βράδια δεν τους βλέπεις σε χοροεσπερίδες και πανηγύρια να κόβουν κορδέλες, οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες, βλέπουν Netflix, διαβάζουν Twitter (όχι Facebook) και μπορούν να σταθούν μπροστά σε αμφιθέατρο να κάνουν παρουσίαση keynote που έφτιαξαν οι ίδιοι (σημαντική λεπτομέρεια το τελευταίο). Έχουν δηλαδή μια φυσιολογική ζωή, χωρίς το άγχος να είναι πάντα αρεστοί.
Την ίδια ώρα υπάρχουν οι «Άριστοι» της εικόνας, που τρέχουν πίσω από τα μικρόφωνα (ή έτρεχαν), κόβουν κορδέλες, είναι μάγκες και τους παίζουν τα ΜΜΕ, επειδή τα ίδια ΜΜΕ εξαρτώνται από τις διαρροές τους για να βγάζουν «αποκλειστικά» πρωτοσέλιδα. Οι μέτριοι στην ηθική, στη ζωή και στην κρίση.
Γιατί το να θεωρεί ο Χάσικος πως ο κόσμος είναι παλαβός και ανέχεται πλέον υπουργός της κυβέρνησης να ενοικιάζει στούντιο σε κανάλι από Ελλάδα, ενώ η οικογένεια του υπουργού έχει ΜΜΕ, και την ίδια ώρα παίρνει ο ίδιος ο κυρ Σωκράτης νομοσχέδιο που φωτογραφίζει διευκολύνσεις στις δραστηριότητες του κυρ Κοντομηνά, αυτό τον καθιστά μέτριο στην αντίληψη, στην κρίση, στην ηθική και στον χαρακτήρα. Και αυτό, φυσικά, εκθέτει και τον πρόεδρό του που τον κρατά στη θέση του. Θεωρώ, βέβαια, ως περιττό να αναφέρω πως ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών είναι ο αρμόδιος για τη λειτουργία του ΡΙΚ (ανταγωνιστή του Alpha) και εποπτεύων υπουργός της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης που επιβλέπει όλα τα ιδιωτικά κανάλια. Ναι, ναι αυτός ο υπουργός, που «ενοικιάζει απλά» στον κυρ Κοντομηνά εγκαταστάσεις για τον Alpha Ελλάδος. Το πρόβλημά μου δεν είναι γιατί να μην έρθει ο κάθε Alpha στην Κύπρο ούτε αν θέλει ο κυρ Σωκράτης να γίνει καναλάρχης. Το πρόβλημά μου είναι πως ο μέτριος αυτός άνθρωπος θεωρεί πως όλοι εμείς είμαστε μετρίου ηθικής και θα ανεχόμαστε το 2016 στάσεις ζωής που μας κατέστρεψαν ως χώρα, όχι μια φορά. Θες, κύριέ μου, να «ενοικιάσεις απλά» εγκαταστάσεις σε κανάλι; Φύγε από υπουργός και ζήσε από το νοίκι ως εισοδηματίας. Μην μολύνεις την πολιτική ζωή, μην διώχνεις κι άλλο τον κόσμο από τα κοινά. Μην δηλητηριάζεις τους συμπολίτες μας με πρακτικές αμφιβόλου εντιμότητας. Γιατί αν περάσει έτσι κι αυτό, την επόμενη φορά η διαπλοκή και η διαφθορά θα είναι ακόμα πιο μεγάλες από άλλους, «αφού ο Χάσικος τα έκανε και δεν έσπασε ρουθούνι».
Αυτό μας φέρνει εκεί που ξεκινήσαμε. Οι Άριστοι σε όλες μας τις επιλογές πρέπει να επιλέγονται όχι μόνο για την εξυπνάδα τους ή το κουμπαριλίκι τους μαζί μας. Πρέπει να επιλέγονται με βάση την κρίση, την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την
ηθική τους υπόσταση.
Ειδικά στις μέρες μας όλα μπορούν να συγχωρεθούν. Η επιλογή μετρίων για να μας διοικούν δεν μπορεί να συγχωρεθεί από κανένα μας. Για κανένα λόγο. Με καμιά δικαιολογία.
