Δημήτρης Λοττίδης
Για έναν Ευρωπαίο το Τρόοδος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Ένα μικρό βουνό, όπως χιλιάδες άλλα που υπάρχουν διάσπαρτα στην Ευρώπη, με ωραία βλάστηση, όπως οι αγροί και τα λαγκάδια στην αυλή των Ευρωπαίων, χωρίς ιδιαίτερη πανίδα και χλωρίδα, μιας και αναλογεί στη χώρα μας μισός λαγός και δυο περδίκια για κάθε έναν από τους χιλιάδες κυνηγούς.
Για εμάς τους ντόπιους, όμως, το Τρόοδος είναι το πιο ωραίο κομμάτι του τόπου μας. Πράσινο, υψόμετρο, όμορφοι δρόμοι, γραφικά χωριά χωρίς την αισθητική ρύπανση που βρίσκεις στα παραθαλάσσια θέρετρα. Τον χειμώνα με τα χιόνια η φύση είναι μαγευτική και μάλλον δύσκολα ένας τρίτος μπορεί να πιστέψει πως μπορείς να κάνεις σκι και σε μια ώρα να βουτάς στη θάλασσα. Σε όσους φίλους μου, κυρίως από Ελλάδα, το περιγράφω αυτό με κοιτούν περίεργα, με δυσπιστία.
Το Τρόοδος είναι, λοιπόν, ένα στρατηγικό απόθεμα για τον τόπο μας. Σίγουρα λίγοι έλαβαν σοβαρά υπόψη την προεκλογική εξαγγελία του Αναστασιάδη για τελεφερίκ, που θα ενώσει το Τρόοδος με τη Λεμεσό. Ούτε εγώ το πήρα στα σοβαρά, και δεν πιστεύω πως ήταν σοβαρή εξαγγελία.
Όμως το Τρόοδος χρειάζεται επενδύσεις και στρατηγική πρώτα απ’ όλα από το κράτος. Καλύτεροι δρόμοι, κίνητρα για επενδύσεις, αρχιτεκτονικές προδιαγραφές, αλλά και κρατική περιουσία προς διάθεση με βάση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο.
Πριν πολλά χρόνια, σ’ ένα ταξίδι μου στον Λίβανο, έζησα για πρώτη φορά την εμπειρία του να λιάζεσαι στη βεράντα ενός ξενοδοχείου κι από εκεί να ξεκινούν οι σκιέρ για την ανάβαση στη χιονισμένη πλαγιά. Να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι σκιέρ και πως το συγκεκριμένο άθλημα δεν το ’χω. Ωστόσο κάθε φορά που επισκέπτομαι το χιονισμένο Τρόοδος, εκεί στη μικρή χιονισμένη πίστα των αρχάριων, σκέφτομαι τη βεράντα του ξενοδοχείου στον Λίβανο. Τι ωραία που θα ήταν, αν το κράτος πουλούσε ή ενοικίαζε με συγκεκριμένες προδιαγραφές ανάπτυξης ένα οικόπεδο στην κορυφή του Τροόδους! Τι πλούτο και υπεραξία θα δημιουργούσε αυτή η κίνηση για τον τόπο μας, και τι κίνητρο για όλους τους Κύπριους θα ήταν να ζήσουν και να απολαύσουν το πιο όμορφο κομμάτι της κυπριακής φύσης!
Αντ’ αυτού στον χώρο υπάρχει μια καντίνα του ξεπεσμού και, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Ομίλου Χιονοδρόμων Κύπρου να υπάρχει εξυπηρέτηση, τα πράγματα είναι σε πρωτόγονο επίπεδο. Η κορυφή του Τροόδους θα μπορούσε, επίσης, να ήταν η αρχή για την πραγματική τουριστική εκμετάλλευση αυτού του στρατηγικού αποθέματος. Λίγο πιο κάτω το Βερεγκάρια, λεηλατημένο, περιμένει κάποιον (το κράτος) να το αναδείξει και να το επαναφέρει, ενώ παραδίπλα στο εξοχικό της Ζήνας Κάνθερ (μάλλον ως παλάτι φαίνεται) νομίζεις ότι ο Ακάμας βρίσκεται στα πόδια σου.
Αυτά ονειρεύομαι για το πιο όμορφο περιβάλλον της Κύπρου μας, και ξαφνικά ξυπνώ και βλέπω εστιατόρια-παράγκες, φαγητό μέτριο, δωμάτια για διαμονή ανύπαρκτα και το Βερεγκάρια να μας δείχνει μια ακόμη ευκαιρία που χάνεται. Γιατί πόσα αρχοντικά γνωρίζετε να υπάρχουν στον τόπο μας; Πόσα παλάτια σαν αυτό της Ζήνας Κάνθερ;
Για να είμαστε όμως και δίκαιοι, κάποιοι συμπολίτες μας ήδη επενδύουν και δημιουργούν στις πλαγιές του Καλοπαναγιώτη, του Πεδουλά, του Αγρού, της Κυπερούντας και του Φαρμακά. Άνθρωποι κυρίως της διασποράς, που επιστρέφουν πετυχημένοι στον τόπο τους και θέλουν να προσφέρουν. Πρόσφατα γνώρισα τον κύριο Δανιήλ, από τη Νότιο Αφρική. Επέστρεψε στο χωριό του, τον Φαρμακά, αγόρασε τη γνωστή πηγή νερού, έφτιαξε οινοποιείο, αγόρασε αμπελώνες και τώρα θα επεκταθεί στα πανδοχεία και τους παραδοσιακούς φούρνους. Όλα με βάση τον Φαρμακά. Ο κύριος Δανιήλ, πετυχημένος φούρναρης στη Νότιο Αφρική, έχει όνειρα για τα βουνά μας όπως και άλλοι, περιμένει όμως το κράτος να του δώσει σχέδιο, κίνητρα, προδιαγραφές και αισθητική. Το Τρόοδος μπορεί να γίνει αυτό που δεν έγινε ο Πρωταράς, ένα στολίδι φυσικής ομορφιάς με ανθισμένη παραδοσιακή ανάπτυξη. Ή μπορεί να καταλήξει κι αυτό μια χαμένη ευκαιρία, όπως αυτή του Βερεγκάρια.
Οι τουρίστες από την Ευρώπη μπορεί να μην ενθουσιαστούν ποτέ με τα βουνά μας, οι Άραβες, οι Εβραίοι και οι Ασιάτες όμως θα τα λατρέψουν. Βέβαια, πρώτα απ’ όλα θα τα φτιάξουμε για εμάς, την καλοζωία μας και τις αξίες της Μεσογείου που πρέπει αυτή να πρεσβεύει.
