Έλενα Αποστόλου
Τον επέλεξες, μοιράστηκες μαζί του τον εαυτό και την καρδιά σου. Τελείωσε. Αν προσπαθήσεις να τον ξεχάσεις θα είναι λάθος. Οι παλιές αγάπες πρέπει να πάνε στον «παράδεισο». Αν προσπαθήσεις να αποστειρώσεις αυτή την πληγή που σου άφησε, θα πονέσει περισσότερο. Αν προσπαθείς να την αγνοήσεις, θα ριζώσει. Δεν μπορείς να την κρύψεις κάτω από τόνους μακιγιάζ ή κάτω από το... χαλί, ούτε να την υποβαθμίσεις. Θα είναι εκεί να σου θυμίζει αυτό που συνέβη, που την δεδομένη στιγμή ήταν μαγικό.
Δεν μπορείς να ξεχάσεις τη... μαγεία. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τον τρόπο που κτυπούσε η καρδιά σου όταν σου έλεγε πόσο σ’ αγαπά. Απλώς δεν μπορείς να τον ξεχάσεις εάν η εικόνα του είναι ακόμα στο μυαλό σου, εάν η φωνή του κόβει ακόμη βόλτες στα αυτιά σου, εάν μυρίζεις την κολώνιά του για να τον νιώσεις κάπου κοντα.
Το να προσπεράσεις κάποιον που πίστευες ότι θα ήταν συνταξιδίωτης στη ζωή σου, που τον άφησες να εισβάλει και πίστεψες πως ήταν το άλλο σου μισό, δεν είναι εύκολο.
Ξέρεις πότε θα το πετύχεις;
Όταν νιώσεις ευγνώμων που το ένιωσες. Που νιώθεις αυτά τα συναισθήματα ακόμη και μετά που κρατάς την πληγωμένη σου καρδιά παραμάσχαλα και ανεβαίνεις το «βουνό» του πόνου. Νιώθεις.
Όταν νιώσεις ευγνώμων για όλες τις καλημέρες και καληνύκτες που είπατε. Για όλα τα γλυκόλα και τα σ’ αγαπώ που βγήκαν από την ψυχή σας παρόλο που δεν σας οδήγησαν σε ένα χαρούμενο τέλος.
Οταν νιώσεις ευγνώμων που σου άνοιξε την καρδιά του και σου μίλησε για τις μεγαλύτερες ανασφάλειες, τα λάθη και τα πάθη του. Που σου έδειξε τον πραγματικό του εαυτό ακόμη και όταν η πραγματικότητα σε γείωνε.
Όταν νιώσεις ευγνώμων για τον τρόπο που προκάλεσε τον εαυτό σου, που είδες τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια του. Για τον τρόπο που σε ηρεμούσε και σε τρέλαινε.
Όταν νιώσεις ευγνώμων που βρήκες αυτό το άτομο, σε ένα κόσμο δισεκατομμυρίων, και για μια στιγμή στο χρόνο, έστω φευγαλέα, έκανες... κατάδυση στη ψυχή σου που ένιωσες ευτυχισμένη.
Όταν νιώσεις περήφανη για τον εαυτό σου που αφέθηκες, αγάπησες, αισθάνθηκες μοναδική. Όταν νιώσεις τυχερή που είχες και έχεις συναισθήματα.
Μόνο τότε θα... φύγεις!
Προσπέρασε, φύγε με ευγνωμοσύνη από αυτό τον πόνο που έχεις στην καρδιά σου. Μην τον αγνοήσεις. Θα είναι εκεί να σου θυμίζει ότι έχεις συναισθήματα, αγαπάς βαθιά και δίνεσαι με εμπιστοσύνη.
Να είσαι ευγνώμων και να φεύγεις περήφανη για όλα αυτά που είσαι και που ένιωσες. Απομακρύνσου ξέροντας ότι ένιωσες, κάτι που πολλοί δεν ένιωσαν ποτέ γιατί δεν ξέρουν πως να αγαπούν. Να είσαι περήφανη για σένα, να τον αγαπήσεις ξανά για το δώρο που σου έκανε... ένιωσες «ζωντανή» και του αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη διαδρομή.
Υ.Γ Καλό ταξίδι συνταξιδιώτη... Ελπίζω να βρεις τον τελικό προορισμό σου. Μάθε πρώτα να αγαπάς. Είναι δώρο.
