Η 4η Φεβρουαρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημερά Κατά του Καρκίνου και είναι μια σημαντική αφορμή για να ακουστεί πως η ασθένεια αυτή μπορεί να νικηθεί.
Για την ιστορία να πούμε ότι η εν λόγω Ημέρα καθιερώθηκε από την UICC (Παγκόσμια Ενωση κατά του Καρκίνου) το 2000 και στοχεύει με ένα σύνθημα κάθε φορά (κάθε χρόνο) να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού σε Παγκόσμιο, Ευρωπαϊκό και Εθνικό επίπεδο με την ανάληψη συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, κατά του καρκίνου. Σύνθημα γι' αυτή την χρονιά αποτελεί το «είμαι και θέλω…».
Στο σημείο αυτό αξίζει να πούμε ότι ο καρκίνος αντιμετωπίζεται με την πρόληψη, η οποία είναι το παν, αλλά και με τις κατάλληλες θεραπείες. Και αν έχετε αμφιβολίες γι' αυτό, θα πρέπει να σας πούμε ότι ζωντανό παράδειγμα αποτελούν οι 5 παρακάτω επώνοι Έλληνες, οι οποίοι κατάφεραν να νικήσουν την άνιση μάχη.
Σπύρος Παπαδόπουλος:
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος διαγνώστηκε με καρκίνο στο νεφρό, τον οποίο και ξεπέρασει. Για τα όσα βιώσει, εξομολογήθηκε στο Πρω1νό: “Είναι θέμα χαρακτήρα. Έτσι είμαι εγώ. Έχω κάποιες περίεργες αντιλήψεις για τη ζωή και όταν είναι κάτι να γίνει θα γίνει. Το σωστό είναι ένας πολιτισμένος άνθρωπος, γιατί εγώ δεν είμαι πολιτισμένος άνθρωπος, να προβλέπει, να κάνει προληπτική ιατρική…Εγώ δεν ήμουν τόσο, απλώς έχω πολύ καλούς φίλους γιατρούς που ήταν δίπλα μου και έτσι το προλάβαμε αλλά νομίζω ότι όταν είναι να γίνει κάτι, που λένε γραφτό, θα γίνει, οπότε μέχρι να γίνει αυτό είπαμε εγώ τη δουλειά μου και αυτός τη δική του. Δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως ούτε στο μυαλό μου και πολύ περισσότερο στον τρόπο ζωής μου”.
Γωγώ Μαστροκώστα:
Όπως είναι γνωστό τον καρκίνο αντιμετώπισε και η Γωγώ Μαστροκώστα, η οποία σε συνέντευξη της στο περιοδικό HELLO, δήλωσε: “Θα σας απαντήσω αλλιώς. Μόλις προχτές με πήραν από μια εταιρεία τηλεφωνίας για μια προσφορά. Η κυρία που ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής, μόλις με αναγνώρισε, άρχισε να με ευχαριστεί, γιατί ακούγοντάς με, πήγε και έκανε μαστογραφία, εντοπίζοντας εγκαίρως κάτι στο στήθος της. Το έκανα, λοιπόν, για την ευαισθητοποίηση των γυναικών. Μη σας φανεί γελοίο, αλλά όταν συνέβη σε μένα, συνέβη και στην Κάιλι Μινόγκ. Μέχρι κι εγώ λοιπόν που έχω απομυθοποιημένα τα πάντα, σκέφτηκα: «Ορίστε, το αντιμετωπίζει και αυτή». Έπαιρνα δύναμη. Έτσι σκέφτηκα πως κι άλλες γυναίκες θα πάρουν δύναμη από μένα. Κατά καιρούς, μετά τη δημοσιοποίηση της ιστορίας μου, είναι εκατοντάδες οι γυναίκες που μου μεταφέρουν ότι τους δίνω δύναμη, όταν με βλέπουν υγιή και όμορφη ξανά στα περιοδικά. Τρανταχτό παράδειγμα, η πρόσφατη κίνηση της Αντζελίνα Ζολί να δημοσιοποιήσει το προσωπικό της βίωμα, με απώτερο σκοπό την ευαισθητοποίηση των γυναικών”!
Νίκος Κουρκούλης:
Με καρκίνο στο πάγκρεας είχε διαγνωστεί ο Νίκος Κουρκούλης, τον οποίο και κατάφερε να ξεπεράσει. Μάλιστα, σε μια από τις συνεντεύξεις του στην εκπομπή “Όλα για την υγεία μου”, δήλωσε: “Είχα καρκίνο στην κεφαλή του παγκρέατος. Οι λέξεις δεν φοβίζουν. Οι γιατροί μου έδωσαν περιθώρια ελπίδας. Δεν πίστεψα μέσα μου ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα, δεν ένιωσα ποτέ ασθενής”.
Άντα Λιβιτσάνου:
Η Άντα Λιβιτσάνου αντιμετώπισε τον καρκίνο του θυρεοειδούς και κατάφερε να τον κερδίσει. “Είμαι περήφανη για κάθε τραύμα και για κάθε ράμμα το οποίο δείχνει νίκη. Το νέο μου σημάδι από το χειρουργείο θα το φοράω σαν παράσημο απέναντι στον καρκίνο (κακοήθη όζο) του θυρεοειδούς που αφαίρεσα. Το μοιράζομαι μαζί σας γιατί για τρελή μου τύχη το ανακάλυψα τυχαία κάνοντας έναν υπέρηχο προληπτικό. Ηθικό δίδαγμα: η πρόληψη σώζει ζωές. Σίγουρα δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να διαφυλάξουμε την υγεία μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε. Μετά τη διάγνωση και την πλήρη άγνοιά μου με μεγάλη θλίψη έμαθα ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς μετά το Τσέρνομπιλ εκτινάχθηκαν στο 70% πάνω. Θύματα; Όλοι εμείς!”, είχε γράψει στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.
Χάρις Αλεξίου:
“Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο εμείς οι επώνυμοι είναι να μάθουμε να μην υποτιμάμε τους άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς, είτε είναι ο φόβος της απόρριψης είτε η αρρώστια. Εγώ έπαθα καρκίνο. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου… Ημουν τυχερή, γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε. Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ. Οταν λοιπόν χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα. Αν όμως έχεις τον τίτλο του δυνατού… Σκεφτείτε πως όταν χειρουργήθηκα στον μαστό, καταδέχτηκα μόνο να αναβάλω την πρεμιέρα μου για μία βδομάδα. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα “όχι, δεν θα το αφήσω αυτό να με νικήσει, θα του δείξω εγώ!”, είχε πει σε συνέντευξή της η Χάρις Αλεξίου για τον καρκίνο που κατάφερε να νικήσει!
