Ιστορική θεία λειτουργία των Θεοφανείων τελέστηκε χθες στον κατεχόμενο Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, στην ομώνυμη κοινότητα της καρπασίτικης χερσονήσου, μετά από 39 χρόνια. Ο Τίμιος Σταυρός καταδύθηκε ξανά στη θάλασσα της Γιαλούσας, ενώ εγκλωβισμένοι και πρόσφυγες αναβίωσαν έθιμα των Φώτων. Στα νερά της θάλασσας για να ανασύρουν το Σταυρό έπεσαν οκτώ κολυμβητές, ανάμεσά τους και η Στέλλα Γεωργιάδου. Στη συνέχεια ανέβασε φωτογραφίες στο instagram γράφοντας: «Σήμερα στον κατεχόμενο Άγιο Θέρισο ύστερα από 39 χρόνια έγιναν τα Θεοφάνεια. Τόση συγκίνηση…!!!!».
Το must online επικοινώνησε με την τραγουδίστρια, η οποία μίλησε για τις σκέψεις και τη συγκίνησή της όταν πήρε τον Τίμιο Σταυρό στα χέρια της.
Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις μόλις πήρες τον Τίμιο Σταυρό;
Ήταν μια μαγική στιγμή, δεν περιγράφεται το συναίσθημα. Πολλά και ανάμεικτα τα συναισθήματα. Ένιωσα πως ήμουν σε άλλη διάσταση. Μόλις άκουσα πως θα γίνει ο αγιασμός των υδάτων στον Άγιο Θέρισο, πήρα αμέσως δύο φίλους μου και τους είπα «θα πάμε». Το ήθελα πάρα πολύ. Ήταν μια ιερή μέρα. Είχα τους ενδοιασμούς μου αρχικά αν θα βουτήξω, αν και δεν συνηθίζεται να βουτούν γυναίκες. Όταν όμως είδα πως δεν ήταν πολλοί οι κολυμβητές είπα θα το κάνω. Έτσι μπήκα μέσα και ο σταυρός «ήρθε» στα χέρια μου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτές τις στιγμές. Νιώσαμε όλοι μεγάλη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που ζήσαμε. Ταυτόχρονα μας περιέβαλε και μια πικρία με τον αστυνομικό κλοιό που βρισκόταν γύρω μας λόγω της κατοχής. Λες και θα κάναμε έγκλημα. Έβλεπες άτομα όλων των ηλικιών, από όλη την Κύπρο με τη συγκίνηση ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Σπάνια ζεις κάτι τέτοιο.
Σε είδαμε να δακρύζεις από συγκίνηση.
Δεν μπορείς να φανταστείς, και δεν κλαίω ή συγκινούμαι εύκολα. Δεν κρατήθηκα όμως. Έτρεμαν τα χέρια μου από συγκίνηση και όχι από το κρύο, μιας και είμαι χειμερινή κολυμβήτρια.
Νιώθεις ιδιαίτερα συνδεδεμένη με τη συγκεκριμένη περιοχή.
Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι στην Αγία Τριάδα, για λίγο καιρό, κράτησαν όμως φιλίες με κατοίκους της περιοχής. Στο σπίτι που πήγαμε να φάμε μετά, το οποίο ανήκε σε ένα νέο ζευγάρι που κατοικεί στην Αγία Τριάδα, βίωσα για λίγο πώς ήταν η Κύπρος κάποτε. Στο τραπέζι ήρθαν κι οι γείτονες των παιδιών που είναι Τουρκοκύπριοι, φάγαμε όλοι μαζί, συζητήσαμε, γελάσαμε, το διασκεδάσαμε και σκέφτηκα «έτσι ήταν κάποτε η Κύπρος, κι έτσι πρέπει να γίνει. Να είμαστε όλοι αγαπημένοι, να είμαστε άνθρωποι». Δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο.
