«Αγαπητοί μου,
είμαι από τους τύπους που «ξεσαλώνει» κοιτάζοντας το κινητό του. Δεν κοιτάω την ώρα. Αλλά «τρώω» ώρες «δέρνοντας» το δάκτυλό μου στη μεγάλη οθόνη του. Και βαριέμαι. Με κάνετε να βαριέμαι. Αλλά όσο βαριέμαι άλλο τόσο εμμονικός γίνομαι. Με τις σχεδόν πλαστικές κυρίες με τα μεγάλα καπέλα και τα αστραφτερά μαγιό στις παραλίες. Με τους κυρίους που στα 50 τους διαθέτουν κοιλιακούς- προφανώς μόνο εγώ μπυροπίνω όλο το χειμώνα- και τους πούρους στο στόμα. Τα κότερα, ακόμη και με το σμήνος των ροζ τεράστιων πουλιών που κάθονται σ’ όλες τις πισίνες.
Σας ευχαριστώ ωστόσο γιατί μαζί σας, φατσο-ινσταγκραμ φίλοι (και μόνο!) έχω πάει σε όλα τα εξωτικά μέρη διακοπές, χωρίς να φύγω από το σαλόνι μου και χωρίς να ξοδευτώ. Είναι σαν να και περπάτησα μαζί σας. Είδα το ηλιοβασιλεμα, έφαγα, ήπια κολύμπησα, αλλά δεν το έζησα όπως και σεις, αφού μόνιμη έγνοια σας το κινητό και τα λάηκς που πήρατε από τις αναρτήσεις σας.
Τα είδα όλα στο timeline μου. Πήγα Αμάλφι. Πήγα Μύκονο. Πήγα Σεϋχέλλες. Πήγα Ταϋλάνδη. Πήγα Σαντορίνη και Ντουμπάη. Οι ίδιες πόζες. Οι ίδιοι άνθρωποι. Άλλα μαγιό πολύ γυμνό προς τέρψη οφθαλμών. Νισάφι πια με την επίδειξη του σώματός σας... Ούτε οι Άγγελοι της Βικτωρούς τέτοιες πόζες. Ονόματα δε λέμε υπολήψεις δεν θίγονται. Τα βλέπετε και σεις και δεν θέλετε παπά να σας το πει.
Βαριέμαι και τα σχόλια. «Θεά», «κορμάρα» που ακολουθούν στις αναρτήσεις των ντόπιων Αγγέλων (;). Δεν λέω μάshιαλα, που αγαπάτε και προσέχετε τον εαυτό σας. Αλλά Βαριέμαι. Tα ίδια και τα ίδια. Όλα τα βαριέμαι.
Βαριέμαι… και το food porn. Έφαγα όλες τις θερμίδες του brunch (έλεος), του γλυκού, του γεύματος και του θεσπέσιου δείπνου σας στη μούρη που δεν με σώζουν ούτε τρεις διατροφολόγοι αλλά ούτε και λιποαναρρόφηση στον πλαστικό.
Βαριέμαι… να σας βλέπω αγκαλιά. Να σας βλέπω να φιλιέστε με το «έντερο» ήμισυ και να γράφετε από κάτω ότι είναι το αστέρι σας, ενώ ξέρω ότι έχετε ολόκληρο γαλαξία στο κρεβάτι σας.
Αυτά βαριέμαι.
Ο πικρόχολος εραστής του κινητού σας χαιρετά. Χαρείτε στιγμές και σταματήστε αναρτήσεις. Ζήστε!»
