newsroom must
Περιβάλλον, παράδοση, ιστορία, τελετουργία, γεύση, σέρβις. Για να είμαι ειλικρινής όταν σκέπτομαι καφέ και γλυκά, τρεις πόλεις μου έρχονται αυτομάτως στο μυαλό. Το Παρίσι και η Βιέννη και λίγο λιγότερο η Βενετία. Πόλεις στις οποίες τα ιστορικά καφέ τους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας τους και της κουλτούρας του με διαφορετικό τρόπο στο καθένα. Αλλά και που ακόμη και σήμερα παραμένουν αγαπημένα σημεία συνάντησης των ντόπιων (και όχι μόνο) και κουβαλούν με τόση χάρη την ιστορικότητα τους στην καρδιά του 21ου αιώνα.
Τα café στην Βιέννη
Θα είναι σαν να έχει χάσει κάποιος την ουσία της πόλης αν δεν περάσει χρόνο στα καφέ της πόλης. Όπου και να πάτε , το καφέ θα σας σερβιριστεί σε ασημένιο δισκάκι με ένα μικρό νερό. Η ιστορία του καφέ στη Βιέννη ξεκινά από την εποχή της εισβολής των Τούρκων το 17ο αιώνα. Όταν τελικά οι Τούρκοι έφυγαν , άφησαν πίσω τον καφέ την κουλτούρα του. Λέγεται μάλιστα ότι η αυτοκρατορική αυλή χρησιμοποίησε ένα κατάσκοπο για να μαζέψει πολύτιμες πληροφορίες και τελικά δεν άργησε, ο καφές να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των Βιεννέζων.
Αλλά καθώς η Βιέννη, τον περασμένο αιώνα, αποτελούσε σημείο συνάντησης πολλών καλλιτεχνών και διανοουμένων από όλη την Ευρώπη, ο ρόλος των καφέ έγινε πολλαπλός.. Ο Τρότσκι και ο Λένιν διάλεγαν τα βιεννέζικα καφέ για τις πολιτικές τους συζητήσεις, ενώ μια ολόκληρη γενιά Βιεννέζων διανοούμενων περνούσε σε αυτά πολλές ώρες καθημερινά. Έτσι το ''λογοτεχνικό καφενείο'', υπήρξε μια πραγματικότητα στις αρχές του 20ου αιώνα αφού κάτω από τη στέγη του φιλοξενούσε όλες τις νέες ιδέες της εποχής και τους πρεσβευτές του, όπως τον Schonberg, τον ηγέτη της δεύτερης Βιεννέζικης σχολής, τον Loos, εμπνευστή της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, όπως και τους ζωγράφους Klimt, και Kokoscka.
Τότε τα καφέ ήταν εφοδιασμένα με χαρτιά και γενικά γραφική ύλη. Κάποιοι από τους συγγραφείς της εποχής κυριολεκτικά ζούσαν εκεί και μάλιστα λάμβαναν και την αλληλογραφίας τους στα καφέ. Βέβαια μετά ήρθε η παρακμή. Η μεταπολεμική περίοδος δεν ήταν και η καλύτερη για τα ιστορικά καφενεία. Πολλά από αυτά γκρεμίστηκαν ή έκλεισαν.
Η ''αναγέννηση τους'' ξεκίνησε το 1983, όταν η χώρα γιόρταζε τα 300 χρόνια από την επέτειο της εκδίωξης των Τούρκων και η χώρα διέθεσε μεγάλα ποσά για την ανακαίνιση και αποκατάσταση πολλών από τα παλιά καφενεία της πόλης. Αλλά και επί της ουσίας ο καφές ήταν πολύ σημαντικός για την Βιεννέζικη κοινωνία.
Παλαιότερα υπήρχε ένας κατάλογος χρωμάτων με όλες τις αποχρώσεις του καφέ βάσει του οποίου παράγγελνες τον καφέ σου και στην κουζίνα, ο παρασκευαστής περνούσε ώρα πάνω από το φλιτζάνι, ρίχνοντας μια–μια σταγόνα το γάλα μέχρι να πετύχει τη σωστή απόχρωση.
Αλλά ακόμη και σήμερα οι επιλογές είναι πολλές. Μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε έναν kleiner ή grosser schwarzer, δηλαδή ένα μικρό ή μεγάλο φλιτζάνι δυνατού καφέ, ή ένα kleiner ή grosser brauner, δηλαδή δυνατό καφέ με λίγη κρέμα, ένα mélange δηλαδή μαύρο καφέ με πολύ γάλα, ή ένα einspanner δηλαδή μεγάλο καφέ με χτυπημένη κρέμα που σερβίρεται σε ψηλά ποτήρια και τόσα άλλα είδη. Και φυσικά ακόμη και σήμερα τα καφέ της Βιέννης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της πόλης και της καθημερινότητας των Βιεννέζων.
Café Central(Herrengasse 14)
Ήταν μόνο στα μέσα του 1980 που αυτό το κτίριο κόσμημα, με ιστορία 130 ετών, με την ψηλή οροφή και τα art nouveau βιτρώ,ξαναάνοιξε ως καφέ, αφού μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο η μόδα του πέρασε και μετετράπη σε τράπεζα. Σήμερα σερβίρει 1000 καφέδες της ημέρα ενώ έχει μια εξαιρετική ποικιλία γλυκών, με ωραιότερο όλων, το καλύτερο Apfelstrudel της πόλης. Χορταστικό, τραγανό με ωραία την αίσθηση του μήλου, της κανέλλας, της ζάχαρης άχνης. Ιστορικά υπήρξε στέκι ενός κύκλου λογοτεχνών και εκκεντρικών ατόμων, όπως ο γνωστός στους Βιεννέζους Anton Kuh. Υπήρξε στέκι του Μπετόβεν, του Γκαίτε και του Φρόιντ ενώ λέγεται ότι στα τραπέζια του ο Λένιν και ο Τρότσκι κατέστρωσαν τα σχέδια της Ρωσικής Επανάστασης.
Café Landtmann(Dr Karl Lueger Ring 4)
Τόπος συνάντησης πολιτικών και ηθοποιών. Στα τραπέζια του περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του ο Σίγκμουντ Φρόιντ, αλλά και άλλες διασημότητες όπως η Μαρλέν Ντήτριχ αλλά και ο Γερμανός καγκελάριος Βίλλυ Μπραντ. Βρίσκεται απέναντι από το δημαρχείο, Rathaus, είναι από τα πιο κλασσικά καφέ της Βιέννης. Σφύζει από ζωή όλη την ημέρα. Σερβίρει και πολύ καλή Βιεννέζικη κουζίνα. Οι περισσότεροι έρχονται για ένα καφέ και γλυκό και ειδικά το Apfelstrudel. Άγλυκο και πεντανόστιμο.
Café Braunerhof (Stallburggasse 2)
Απλό αλλά cozy, το αγαπημένο στέκι το συγγραφέα Thomas Bernhard. Βρίσκεται σε ένα δρόμο με αντίκες ανάμεσα στο Graben και την Ισπανική σχολή ιππασίας. Σερβίρει καταπληκτικό mélange και τα Σαββατοκύριακα έχει ένα υπέροχο τρίο που παίζει βαλς και κλασική μουσική.
Café Diglas (Wollzeile 10)
Σε πολύ κεντρικό σημείο, πολύ κοντά στην πλατεία του Αγίου Στεφάνου, το πολύ συμπαθητικό αυτό καφέ με μεγάλη ντόπια πελατεία. Εδώ το καλύτερο τραπέζι είναι πάντα reserve για τους τακτικούς πελάτες, ενώ για εκείνους και μόνο μπορεί να γίνει η εξαίρεση να παραγγείλουν μισό γλυκό! Δοκιμάστε τσάι μήλου και μάνγκο σερβιρισμένο σε εξαιρετικά σερβίτσια.
Café Hawelka (Dorotheergasse 6)
Σημείο αναφοράς για τους διανοούμενους και πραγματικά το πιο μποέμ καφέ της πόλης. Σκοτεινό, παλιακό με ηλικιωμένους σερβιτόρους και τοίχους γεμάτους πίνακες. Τα σερβίτσια είναι από το 1930 από τότε που άνοιξε το καφέ. Οι ιδιοκτήτες Karl και Josepha Hawelka δέχονταν συχνά σαν πληρωμή από τους καλλιτέχνες ανταλλάγματα, με αποτέλεσμα να έχουν στην κατοχή τους πίνακες γνωστών ζωγράφων.
Café Sacher (ξενοδοχείο Sacher)
Αν και είναι το διασημότερο καφέ στην Βιέννη, είναι πλέον και το πιο τουριστικό και λιγότερο αυθεντικό. Στο ομώνυμο ξενοδοχείο που στεγάζεται σύχναζαν βασιλιάδες, αριστοκράτες και εύποροι πολίτες από την ημέρα που άνοιξε το 1876. Οι χώροι του καφέ είναι πολυτελείς καλυμμένοι με μάρμαρο και κόκκινο βελούδο και διακοσμημένοι με ελαιογραφίες. Εδώ βέβαια μπορείτε να δοκιμάσετε και την περίφημη original sachertorte. Αυτό το φημισμένο γλυκό, που έχει μια στρώση μαρμελάδας βερίκοκο κάτω από την παχιά απαλή σοκολάτα, δημιουργήθηκε το 1832 από τον αρχιζαχαροπλάστη του πρίγκιπα Μέτερνιχ, Φραντς Ζάχερ. Το διέθετε ανέκαθεν, σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, στο κατάστημα του Hotel Sacher στην Κέρτνερ Στράσε. Όταν το γειτονικό Demel Konditorei ισχυρίστηκε ότι η δική του Sacher torte ήταν η αυθεντική, γιατί ένα μέλος της οικογένειας Sacher είχε πουλήσει στους ιδιοκτήτες του τη συνταγή, η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια. Το Sacher κέρδισε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον όρο ''original Sachertorte'', αλλά δεν μπόρεσε να σταματήσει τις απομιμήσεις του γλυκίσματος στη Βιέννη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Τα καφέ του Παρισιού
Το Παρίσι είναι άλλη ιστορία... Εδώ δεν θα βρείτε τόσες ποικιλίες καφέ όπως στην Βιέννη, ούτε τόσα γλύκα. Ούτε καν το ψυχρό αλλά άψογο βιεννέζικο σέρβις. Στα Παριζιάνικα café ενδέχεται να πιάσετε φιλίες με τους σερβιτόρους αλλά με την ίδια ευκολία μπορεί να καθυστερούν και να αρνούνται επιδεικτικά να σας πάρουν παραγγελία αν δεν τους γεμίζετε το μάτι! Η ατμόσφαιρα διαφέρει πολύ από αυτή της Βιέννης. Η Βιέννη έχει καφενεία. Το Παρίσι έχει café! Στην Βιέννη ο χώρος εκπέμπει εσωτερικότητα. Εδώ τα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια είναι παραταγμένα μπρος στην τζαμαρία και όταν ο καιρός είναι καλός απλώνονται στα πεζοδρόμια. Η αίσθηση που έχουμε είναι ότι ο Παριζιάνος πάει στο café για να χαζέψει τον κόσμο που περνά και να κάνει μια ανάπαυλα. Δεν περνά μέρος της ημέρας του στο café. Απλά κάνει ένα διάλειμμα από τα ψώνια του ή ολοκληρώνει το γεύμα του με ένα φλιτζάνι καφέ.
Η ιστορία των café ωστόσο έχει κοινά σημεία με αυτά της Βιέννης και παραπέμπει και εδώ σε κύκλους διανοουμένων! Στο Café deux Magots (Ντε μαγκό) στην Rive gauche, η τότε intelligencia της πόλης, είχε έντονες πνευματικές συζητήσεις. Η Rive Droite, δεξιά όχθη, χαρακτήριζε τους διανοούμενους ''rats de cave'' (υπόγειους αρουραίους) και τρωγλοδύτες ''qui ont du Sartre sur le dents'', εννοώντας ότι δεν συζητούσαν τίποτα άλλο εκτός από το Σαρτρ. Την Simone de Beauvoir τη χαρακτήριζαν ''La Grande Sartreuse'' ή ''Notre Dame de Sartre'', λόγω της στενής της σχέσης με το Σαρτρ. Kατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Σαρτρ είχε αλλάξει στέκι και συνήθιζε να συχνάζει στο πατάρι του Café de Flores.
Σ’ αυτά λοιπόν τα στέκια ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Χέμινγουεϋ καθώς και άλλοι διανοούμενοι της εποχής περνούσαν τις μέρες τους, σε ξεχωριστά μικρά τραπεζάκια, απορροφημένοι από το συγγραφικό τους έργο. Ο Σαρτρ δούλευε το βιβλίο του ''Οι Δρόμοι της Ελευθερίας'' και η Μποβουάρ το ''Όλοι οι Άνθρωποι είναι Θνητοί''. Αν και η ''κλίκα'' του Σαρτρ δεν τον ακολουθούσε στο Deux Magots, η παρουσία του Jacques Prevert και της παρέας του, Picasso, Andre Breton, Roger Blin έδιναν επάξια στο cafe τον χαρακτηρισμό ''Το ραντεβού της ελίτ των διανοουμένων''.
Les Deux Magots (170, Boulevard St Germain)
Τις ηλιόλουστες μέρες, το διάσημο café Deux Magots, ακριβώς δίπλα από τον μεσαιωνικό πυργίσκο της εκκλησία του Saint-Germain-des-Pres, έχει απλωμένα τα τραπεζάκια του στον αυλόγυρο, όπου συνωστίζονται τουρίστες από όλα τα πέρατα της γης. Στο εσωτερικό αναζητήστε την καρέκλα του Σαρτρ. Θα δοκιμάσετε καταπληκτική ταρτ τατίν και κροκ μεσιέ.
Café de Flore(172, Boulvard St Germain)
Ακριβώς δίπλα από το Deux Magots, αποτελούσε την καρδιά του κινήματος των υπαρξιστών. Συχνοί θαμώνες ο Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Αλμπέρ Καμύ κλπ.
Brasserie Lipp (151, Boulevard St Germain)
Γέννημα θρέμμα της Belle époque ιδρύθηκε από τον Lipp το 1870. Φιλοξένησε πολλούς καλλιτέχνες, ηθοποιούς, προσωπικότητες της τηλεόρασης και του θεάματος, εκδότες αλλά και πολιτικούς.
Café de la Paix (Opera Garnier)
Φτιαγμένο από τον ίδιο τον Garnier που έφτιαξε και την Όπερα του Παρισιού, αυτό το ωραιότατο café αποτελούσε το κέντρο των ''καλλιτεχνικών καφενείων'' της πόλης. Πλήρως ανακαινισμένο σχετικά πρόσφατα είναι από τα πιο λαμπρά καφέ της πόλης. Απολαύστε μια τάρτα με κόκκινα φρούτα χαζεύοντας τον κόσμο και την Όπερα ακριβώς μπροστά σας. Σίγουρα αξίζει το λιγάκι τσουχτερό κόστος.
Café στην Βενετία
Η Βενετία έσπασε την Ιταλική παράδοση που θέλει ο εσπρεσσο να πίνετε στο πόδι μέσα σε μερικά λεπτά. Όχι σε όλη την πόλη. Αλλά σε εκείνα τα δύο εκπληκτικά καφενεία της πλατείας San Marco, ο χρόνος σταματά.
Caffe Florian (Piazza San Marco, +39 0415205641)
Βρίσκεται κάτω από τις αψίδες στην πλατεία Σαν Μάρκο και μάλιστα θεωρείτε ένα από τα σύμβολά της. Πρωτοάνοιξε στις 29 Δεκεμβρίου 1720 από τον Floriano Francesconi με το όνομα Venezia Trionfante. Σύντομα όμως έγινε γνωστό με το όνομα του ιδιοκτήτη. Εδώ σερβίρονταν τα ωραιότερα κρασιά. Μαλβαζία και άλλα κρασιά από την Ελλάδα και την Κύπρο σπάνια και δημοφιλή για την εποχή. Μέσα από τα υπέροχα βιτρώ υπέβοσκαν οι συνωμοσίες που ήθελαν να ρίξουν πρώτα τον γαλλικό και στην συνέχεια τον Αυστρία ζυγό. Από την αρχή μάζευε διάσημη πελατεία. Βενετσιάνοι ευγενείς, πρέσβεις, έμποροι. Μεταξύ αυτών ο Carlo Goldoni, που πρωτοπήγε το 1721 όταν ήταν ακόμα παιδί, αλλά και ο περιβόητος Καζανόβα.
Caffe Quadri (Piazza San Marco 121 , +39 041 5222105)
To Quadri ιδρύθηκε την εποχή που άλλαξε η μόδα και που ο κόσμος αντί να πίνει Μαλβαζία άρχισε να πίνει καφέ. Όλα έγιναν γύρω στο 1638 όταν οι ιδιοκτήτες του καφέ , διαβλέποντας την άνθιση των καφέ αποφάσισαν να αγοράσουν ένα παλιό καφέ κάτω από τις αψίδες στην πλατεία San Marco. Εδώ μαζεύονταν διάσημοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι της εποχής, όπως ο Stendhal, ο Λόρδος Βύρων, ο Αλέξανδρος Δουμάς, Ο Βάγκνερ, ο Προύστ.
