Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η Πλατεία Ελευθερίας πλησιάζει προς την ολοκλήρωσή της με τον πεζόδρομο να είναι ήδη έτοιμο. Με αφορμή αυτό, αλλά και τα εγκαίνια της ολοκαίνουργιας βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου, σκεφτήκαμε τι θα δει ένας τουρίστας αν επισκεφτεί την πρωτεύουσα της Κύπρου. Δώσαμε ραντεβού το πρωί μιας καθημερινής μέρας, έτσι ώστε να έχουμε μπροστά μας όσες ώρες χρειαστούν για εξερεύνηση.
Ακούγεται αστείο το να θέλει κάποιος να γυρίσει την πόλη του σαν τουρίστας, αλλά αν ζεις σε μια πρωτεύουσα που συνεχώς αναβαθμίζεται, με διάφορα έργα να έχουν ολοκληρωθεί τους τελευταίους μήνες ή να πλησιάζουν προς την ολοκλήρωση, σε βάζει σε ένα τρυπάκι να θες να τη γνωρίσεις από την αρχή. Με το σκεπτικό του ότι όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό προσπαθούμε ντε και καλά να περπατάμε όσο το δυνατό περισσότερο, διαλέξαμε σαν αφετηρία τη Λήδρας, μιας και γύρω της υπάρχουν πολλοί σταθμοί.
Η νέα πλατεία θα έχει αρκετό πράσινο
Η Πλατεία
Ξεκινήσαμε από την οδό Λήδρας, λίγο πριν τις δέκα το πρωί. Ο κόσμος άρχιζε σιγά σιγά να κινείται, τα μεγάλα καταστήματα ήταν κλειστά με ελάχιστες εξαιρέσεις γι’ αυτό και περιοριστήκαμε στη βόλτα, κάτω από τον ζεστό ήλιο του πρωινού. Είχαμε υπόψη δυο-τρεις σταθμούς, αλλά, φυσικά, έπρεπε να αρχίσουμε από τον πεζόδρομο, που απλώνεται στην οδό Κωστάκη Παντελίδη μέχρι τον σταθμό των λεωφορείων. Μετά από ένα δύσκολο παρκάρισμα στη Ρηγαίνης, η ανοιχτοσύνη του πεζόδρομου στην Κωστάκη Παντελίδη είναι μια ανακούφιση. Πεντακάθαρο πλακόστρωτο, που μακάρι να μείνει έτσι, κι ένας αέρας που συναντάς σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, έρχονται πρώτο πλάνο.
Πλέον έχουν «αποκαλυφτεί» τα καφέ και οι παμπ που τόσα χρόνια είχαν επισκιαστεί από τα έργα. Εκεί υπάρχει και το Alexander Pub που προσελκύει τουρίστες και φοιτητές Erasmus, οπότε φανταζόμαστε η κίνηση τώρα θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Σίγουρα με το άνοιγμα της Πλατείας η περιοχή θα αναπτυχθεί κι άλλο, ή τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε, αφού ο χώρος μπορεί εύκολα να γίνει το απόλυτο κέντρο νυχτερινής διασκέδασης. Με μια γρήγορη ματιά στα έργα που συνεχίζονται, το μόνο σίγουρο είναι πως το τελικό αποτέλεσμα θα αναπληρώσει για τα χρόνια ταλαιπωρίας και εργασιών. Αυτό γίνεται ακόμα πιο ευδιάκριτο αν δεις το συνολικό έργο από ψηλά. Έτσι ανεβήκαμε στο παλιό Δημαρχείο, εκεί που στέκει το έξι μέτρων γυάλινο γλυπτό «Ποιητής», του Κώστα Βαρώτσου. Ομολογουμένως, αν και εντυπωσιακό ως δημιούργημα, νιώσαμε πως δεν ταιριάζει ιδιαίτερα με τον μινιμαλισμό που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της νέας Πλατείας. Παρόλα αυτά το παλιό Δημαρχείο ήταν η κατάλληλη εξέδρα για να δούμε τη νέα Πλατεία σε όλο της το μεγαλείο.
To Δωμάτιο Χρονολογιών στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο
Το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο
Στην Ιπποκράτους, περίπου 800 μέτρα από το παλιό Δημαρχείο, βρίσκεται το Λεβέντειο Μουσείο. Για να λέμε την αλήθεια, πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που το επισκεφτήκαμε τελευταία φορά. Με μεγάλη μας έκπληξη αντιληφθήκαμε πως πρόκειται για ένα απίστευτα ενδιαφέροντα χώρο, με εκθέματα που είναι στημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να σε ελκύουν. Ξεχωρίζει το Δωμάτιο Χρονολογιών όπου παρουσιάζεται η ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από τριάντα έξι φωτογραφίες μνημείων από όλο τον κόσμο. Στον πρώτο όροφο βρίσκεις, επίσης, και μια διαδραστική οθόνη όπου βλέπεις την εξέλιξη της πρωτεύουσας από τα αρχαία χρόνια μέχρι την Ενετοκρατία.
Η διαδραστική οθόνη που σε ταξιδεύει στην ιστορία της Κύπρου
Όλοι όμως οι χώροι είναι διαμορφωμένοι, όπως είπαμε, για να σου τραβούν το ενδιαφέρον και το μουσείο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. Στα plus είναι πως στον πρώτο όροφο είδαμε χώρο απασχόλησης παιδιών, όπου οι μικροί επισκέπτες μπορούν να περάσουν την ώρα τους χρωματίζοντας και μαθαίνοντας ταυτόχρονα ιστορία.
Η παλιά αγορά, ή αλλιώς The Agora Project
Το παραδοσιακό καφενείο ''Λεωφορείο''
Η Παλιά Πόλη
Περπατήσαμε ακόμα 900 μέτρα μέσα από παλιά και αναπαλαιωμένα κτήρια, ανάμεσα σε κόσμο που απολάμβανε τον κυπριακό καφέ του σε καφενεία παραδοσιακά (και λίγο εκμοντερνισμένα), για να φτάσουμε στην Παλιά Δημοτική Αγορά, που πλέον ονομάστηκε Agora Project. Εκεί στεγάζονται διάφορα pop up καταστήματα όπου πολλοί νεαροί καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους, και ο χώρος ξεχειλίζει από τέχνη, αν και θα μπορούσε να είχε ολοήμερα κάτι. Όταν επισκεφτήκαμε εμείς τον χώρο, τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά. Τα installations εδώ και εκεί μέσα στον εσωτερικό χώρο μας ενθουσίασαν για την απλότητα και το χρώμα τους, αλλά «ναι», θέλαμε να δούμε περισσότερα καταστήματα. Η παλιά πλατεία μπορεί να μετατραπεί σε ένα χώρο που συνδυάζει την παλιά και την καινούργια τέχνη, αφού γύρω από το πλακόστρωτο υπάρχουν ακόμα μικρά καταστήματα όπως η Βιοτεχνία Λαϊκής Τέχνης Χαλκού. Λίγο πιο κάτω, στα 100 μέτρα, βλέπουμε σχεδόν έτοιμο το νέο δημαρχείο.
Σχεδόν έτοιμο το νέο δημαρχείο
Ξεκινά από εκεί που τελειώνει το Agora Project και καταλήγει λίγο πριν το NiMac, το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών. Εκεί γύρω υπάρχει και ένα μισό λεωφορείο, βασικά η πρόσοψη του, έξω από «Το Λεωφορείο», ένα παραδοσιακό καφενείο που άνοιξε τους τελευταίους μήνες και ταιριάζει απόλυτα στη γειτονιά.
Η Πινακοθήκη Λεβέντη
Μεταφερθήκαμε στην οδό Λεωνίδου, στην Πινακοθήκη Λεβέντη, ενάμιση χιλιόμετρο με τα πόδια από το Agora Project. Εκεί, με πέντε ευρώ είσοδο μπορείς να επισκεφτείς τρεις ορόφους από συλλογές τέχνης, σ’ ένα κτήριο μοντέρνο, με ωραίο κομψό ντιζάιν που έρχεται σε ξεκάθαρη αντίφαση με το κλασικό στοιχείο που επικρατούσε στους χώρους που επισκεφτήκαμε μέχρι να φτάσουμε στην πινακοθήκη. Στο ισόγειο φιλοξενείται η περιοδική έκθεση «Ιστορίες Χρυσού» όπου εκτίθεται για πρώτη φορά στο κοινό μια επιλογή σπάνιων νομισμάτων από την άγνωστη, μέχρι τώρα, συλλογή νομισμάτων του Αναστασίου Γ. Λεβέντη.
Η έκθεση ''Ιστορίες Χρυσού''
Μετά την επίσκεψή μας σ’ αυτή, αλλά και στους δύο ορόφους με συλλογές παριζιάνικης και ελληνικής τέχνης, περάσαμε από το ολοκαίνουργιο εστιατόριο Πινακοθήκη για να μεταβούμε στο πάρκινγκ. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι οι πίνακες που στολίζουν τους τοίχους του χώρου στάθμευσης, κάτι που δίνει ένα πολύ ξεχωριστό touch σ’ ένα ήδη μοναδικό κτήριο στη Λευκωσία.
Η Βιβλιοθήκη «Στέλιος Ιωάννου»
Στα δυόμισι χιλιόμετρα οδικώς, από τη Λεβέντειο Πινακοθήκη, απομακρυνθήκαμε λίγο από το κέντρο γιατί δεν θα μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε στο tour αυτό την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Κύπρου. Ο Jean Nouvel κλήθηκε να πραγματοποιήσει το όραμα πολλών χρόνων για ένα χώρο λειτουργικό, χρήσιμο και που όμως θα ξεχωρίζει ανάμεσα στα κτήρια της πρωτεύουσας. Τα βιβλία που φιλοξενούνται μέσα -και που θα ξεπεράσουν τις 600 χιλιάδες- θα συμπεριλαμβάνονται εκατομμύρια άρθρα περιοδικών σε ηλεκτρονική μορφή και πάνω από 40.000 τίτλοι ηλεκτρονικών βιβλίων, σε πέντε επίπεδα. Πρόκειται για έναν χώρο που με το που τον αντικρίζεις μένεις με το στόμα ανοικτό. Ράφια με φως, γεμάτα βιβλία, μινιμάλ αρχιτεκτονική και ντιζάιν με ένα φαντασμαγορικό θόλο που αφήνει το φως να μπει διάπλατο μέσα στις ώρες της ημέρας, για τους φοιτητές του πανεπιστημίου και όποιον άλλο θέλει να επισκεφτεί τη βιβλιοθήκη είτε για να διαβάσει ένα βιβλίο, είτε απλά να θαυμάσει την αρχιτεκτονική.
Το συμπέρασμα
Το ξέρατε ότι παρά τη βαβούρα που επικρατεί στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου, υπάρχει το κλασικό στοιχείο παντού; Ναι μεν τα κτήρια φιλοξενούν μοντέρνα καταστήματα -σε συνδυασμό με τα μικρά και μεγάλα χαριτωμένα σουβενίρ- αλλά η πουρόπετρα είναι ευδιάκριτη κάθε τόσο. Μέχρι το μεσημέρι η Λήδρας γεμίζει με κόσμο στα καφέ, στα καταστήματα ή απλά στον πεζόδρομο να απολαμβάνει τις ώρες του με μια βόλτα στο κέντρο. Άμα μπείτε στο σκεπτικό του τουρίστα, η Λευκωσία μοιάζει αλλιώς. Θα δείτε λεπτομέρειες, γωνιές, πληροφορίες που δεν θα βλέπατε υπό άλλες περιστάσεις. Το Μουσείο Λεβέντη είναι ένα μοναδικό κέντρο ιστορίας και τέχνης που σε ξεναγεί στην ιστορία της πρωτεύουσας και βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, πόσοι όμως σταματούν για να το επισκεφτούν; Η πρωτεύουσα κρύβει διαμάντια, και με την ολοκλήρωση.
