Πάρις Δημητριάδης
Ταυτισμένη και συνυφασμένη με τη σύγχρονη ιστορία της πόλης, η περίφημη οδός Ερμού της Λευκωσίας, μοιρασμένη στα δύο κι αυτή, ανέκαθεν αποτελούσε σημείο αναφοράς για την εντός των τειχών πρωτεύουσα.
Βασικά, όπως ολόκληρη η παλιά Λευκωσία, αντιστοίχως κι η οδός Ερμού πέρασε από χίλια, μύρια κύματα ενώ μόνο συμπτωματικό δεν είναι που για ολόκληρες δεκαετίες αποτελούσε τον πιο εμπορικό και ζωντανό δρόμο της πόλης.
Μετά από πολλά χρόνια εγκατάλειψης και ενός αναπόφευκτου μαρασμού και παρακμη΄ς της, μια απόπειρα αναζωογόνησης και ανανέωσής της που έγινε τα τελευταία χρόνια στο μικρό και πολύτιμο κομμάτι της που δεν εμπίπτει εντός της νεκρής ζώνης, ανέδειξε με διακριτικό και κομψό τρόπο -όπως της αρμόζει άλλωστε- την παλιά, αστική της αίγλη και φανέρωσε εκ νέου πως, όσο μικρή κι αν είναι η κυριολεκτική έκταση της οδού σε χιλιόμετρα, άλλο τόσο μεγάλη είναι η σημαντικότητα, η προοπτική και η γοητεία της. Τόσο σε τοπόσημα και τοποθεσία όσο και σε πολεοδομική και αρχιτεκτονική, αυθεντική αρχοντιά και αξία.
Περπατώντας ένα ωραίο, ανοιξιάτικο πρωινό στην ιστορική οδό, συνομιλήσαμε με ανθρώπους που τη ζουν καθημερινά και φωτογραφίσαμε ορατές αλλά και λιγότερο ορατές γοητευτικές γωνίες μιας οδού που έχει όλα τα φόντα να γίνει το απόλυτο must visit στην εντός των τειχών Λευκωσία, τόσο για επισκέπτες της πόλης όσο και για τους ντόπιους.
