Προς έκπληξη όλων, η διαχειρίστρια των βραβείων Πούλιτζερ, Dana Canedy, ανακοίνωσε το όνομα του Kendrick Lamar σαν νικητή στην κατηγορία της μουσικής. Η αυθεντικότητα των στίχων του Lamar φαίνεται πως κέρδισε την κριτική επιτροπή που αποτελούνταν από μουσικούς και καθηγητές. Έτσι, ο ράπερ έγινε ο πρώτος εμπορικός καλλιτέχνης που παραλαμβάνει το μετάλλιο των Πούλιτζερ για μουσική, μετά από πολλά χρόνια όπου οι μόνοι που βραβεύονταν ήταν συνθέτες κλασικής μουσικής. Ταυτόχρονα, μοιάζει πως η μαύρη κοινότητα άρχισε να δέχεται την αναγνώριση που της αξίζει και που τόσα χρόνια καθυστερούσε για ανεξήγητους λόγους
Who is who
O Kendrick Lamar γεννήθηκε στο Κόμπτον της Καλιφόρνια το 1987, και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του μουσικοσυνθέτη Eddie Kendricks. Φοίτησε στο τοπικό λύκειο το οποίο τελείωσε με άριστα. Το 2004, στα 16 του, κυκλοφόρησε το πρώτο του mixtape που του έφερε το πρώτο του συμβόλαιο με μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Ακολούθησαν τέσσερα ακόμα mixtapes, μέχρι που το 2012 ήρθε επίσημα το πρώτο του album. Μέχρι τότε εμφανιζόταν σε συναυλίες γνωστών ράπερ, δημιουργούσε το δικό του κοινό μέσω των mixtapes και κέρδιζε αναγνωρισιμότητα χάρη σε άλλους ράπερ που εξέφραζαν δημόσια την εκτίμησή τους. Το πρώτο του album, «Section.80» κυκλοφόρησε το 2011 και παρόλο που έτυχε καλής υποδοχής δεν έκανε το «μπαμ». Αυτό ήρθε το 2012 που, με συμβόλαιο στην Interscope Records, με τον δεύτερο του δίσκο, «good kid, m.A.A.d city». Κοινό και κριτικοί το αποθέωσαν με εξαιρετικές κριτικές. Ήταν ένα θεματικό album, που ο ίδιος χαρακτήριζε ως «ταινία μικρού μήκους», και εξιστορούσε εμπειρίες από την εφηβική του ηλικία, ζώντας σε μια γειτονιά γεμάτη ναρκωτικά και συμμορίες. Έφερε στονLamar εφτά υποψηφιότητες στα 56α Grammys, συμπεριλαμβανομένης της κατηγορίας «Άλμπουμ της Χρονιάς». Τα τραγούδια του album των είδαν να συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως ο Drake, o Jay-Z, η Mary J. Blige, η Emeli Sandé και η Lady Gaga (σε ένα ντουέτο που δεν μπήκε στο album, αλλά συζητήθηκε όσο κανένα πριν την κυκλοφορία του album). To αντρικό περιοδικό GQ, το 2013, τον ονόμασε «Ράπερ της Χρονιάς» και η πορεία του συνέχιζε να ήταν ανοδική. Το επόμενο του δισκογραφικό βήμα, ήταν το «To Pimp a Butterfly», που κυκλοφόρησε το 2015 και πραγματευόταν πολιτικά και προσωπικά θέματα όπως η Αφροαμερικανική κουλτούρα, η ανισότητα των φυλών, η κατάθλιψη και οι διακρίσεις. Για ακόμα μια φορά το album έλαβε επευφημίες που επαινούσαν τους στίχους, ήταν κι αυτό υποψήφιο για Grammys και, τελικά, κέρδισε «Καλύτερο Ραπ Άλμπουμ» εκτός των άλλων. Μετά ήρθε η συνεργασία με την Taylor Swift – η οποία εξέφραζε συχνά τη λατρεία της προς τον ράπερ – στο τραγούδι «Bad Blood», μέσω του οποίο ο Lamar προβλήθηκε σε ένα πιο pop κοινό.
Το άλμπουμ των Πούλιτζερ
Το 2017 κυκλοφόρησε το «DAMN.», το άλμπουμ που ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βραβεύτηκε με Πούλιτζερ. «Η βράβευση επιβεβαιώνει πως αυτές οι μέρες είναι ξεκάθαρα ''χρυσές'' για την pop κοινότητα των μαύρων. Ήταν ένα album με ξεκάθαρο μήνυμα, ξεκάθαρο στόχο, και που πατούσε γερά στα πόδια του» έγραψε η Washington Post μετά την πρωτοφανή βράβευση του δίσκου. Το συγκεκριμένο βραβείο δίνεται για πρώτη φορα σε έναν τόσο εμπορικό καλλιτέχνη και, ταυτόχρονα, πρώτη φορά ένας τόσο εμπορικός καλλιτέχνης πετυχαίνει μια τόσο σημαντική βράβευση. Τα προηγούμενα χρόνια, το ίδιο βραβείο δινόταν σε συνθέτες κλασικής μουσικής. Η μόνη φορά που δεν βραβεύτηκε κλασικός μουσικός ήταν το 1943 όταν εντάχθηκε η κατηγορία ''Τζαζ''.
Η σημαντικότητα
Πέραν όμως από μία σπουδαία αναγνώριση για τον Kendrick Lamar, η βράβευση του σημαίνει πολύ περισσότερα. Είμαστε μόλις στον πέμπτο μήνα της χρονιάς, και έχουμε ήδη δει την Beyoncé να θριαμβεύει στο Coachella, γράφοντας ιστορία ως η πρώτη μαύρη τραγουδίστρια που ηγείται το φεστιβάλ και τον Lamar να κερδίζει Πούλιτζερ. Πριν απ’ αυτά, στην αρχή της χρονιάς, η ταινία «Black Panther», έσπασε κάθε ρεκόρ με $1,318 δισεκατομμύρια στο box office, έναντι των $200 εκατομμυρίων που ήταν το μπάτζετ, και είναι η 10η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών (και η τρίτη στην Αμερική). Είναι πλέον φανερό πως αρχίσαμε να κάνουμε βήματα μπροστά, ξεπερνώντας διακρίσεις και ανούσια ταμπού. Οι μαύροι καλλιτέχνες δέχονται την αναγνώριση που τους αξίζει , ξεκινώντας από μια ταινία με καστ που αποτελείται από μαύρους ηθοποιούς – και παρουσιάζει τον πρώτο μαύρο υπερήρωα – και καταλήγοντας στο Πούλιτζερ του Lamar. H αλλαγή φαίνεται πως ήρθε και δεν έχουμε κανένα παράπονο.
