ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Frida Kahlo: Her darkest everything

Ολόκληρο το όνομα της ήταν Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderón, γεννήθηκε σε ένα χωριό στα περίχωρα της Πόλης του Μεξικό το 1907 και διέπρεψε κυρίως με τα πορτραίτα του εαυτού της. Συνδυάζοντας λαϊκή Μεξικανική τέχνη, χρησιμοποιούσε τα έργα της σαν μέσο έκφρασης αλλά και σαν μέσο αναζήτησης σε ερωτήματα περί ταυτότητας, φύλου και εθνικότητας στην Μεξικανική κοινωνία. Οι πίνακές της έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία και μπλέκουν τον ρεαλισμό με τη φαντασία. Θεωρείται «μια από τις πιο σημαντικές καλλιτέχνιδες του 20ου αιώνα» με φανατικό κοινό ανά το παγκόσμιο και είναι πλέον μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της μοντέρνας τέχνης και της ποπ κουλτούρας.

Από το 1907
Η ίδια ισχυριζόταν πως γεννήθηκε στο περίφημο, πλέον, La Casa Azul (δηλαδή «Το Μπλε Σπίτι») παρόλο που το πιστοποιητικό της έγραψε πως γεννήθηκε σε ένα κοντινό σπίτι. Ο πατέρας της ήταν ο Γερμανομεξικανός φωτογράφος Guillermo Kahlo,  που μετανάστευσε από τη Γερμανία στο Μεξικό αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του λόγω ενός επιληπτικού ατυχήματος. Εκτός από την Frida, στον γάμο του με την Matilde Calderón απέκτησε τρεις ακόμα κόρες ενώ είχε δύο ακόμα από προηγούμενο γάμο του (παρόλο που αυτές οι δύο μεγάλωσαν σε μοναστήρι). Η Kahlo περιέγραφε την κατάσταση στο σπίτι ως «πολύ στενάχωρη» μιας και οι γονείς της δεν έτρεφαν αγάπη ο ένας για τον άλλο. Οι σχέση της Matilde με τις κόρες της είχε συχνά ένταση αφού, όπως περιέγραφε η Frida, ήταν «καλή, ενεργή και έξυπνη αλλά συνάμα κακιά και φανατικά θρήσκα». Επιπλέον, η φωτογραφική επιχείρηση του Guillermo υπέφερε κατά τη διάρκεια της Μεξικανικής Επανάστασης.


H Frida σε παιδική ηλικία, με τις αδερφές της.

Όταν η Frida ήταν 6 χρονών, κόλλησε πολιομυελίτιδα, που έκανε το δεξί της πόδι πιο κοντό και πιο λεπτό από το αριστερό. Η ασθένεια την ανάγκασε να απομονωθεί για μήνες. Έγινε, ωστόσο, η αγαπημένη του μπαμπά της αφού είχαν κοινό στοιχείο το ότι αντιμετώπιζαν και οι δύο ασθένειες. Εκείνος της δίδαξε για λογοτεχνία, για τη φύση και για φιλοσοφία και την παρότρυνε να ασχοληθεί με τα σπορ για να δυναμώσει ξανά. Της έμαθε επίσης φωτογραφία και εκείνη τον βοηθούσε να κάνει ρετούς, να εμφανίζει και να χρωματίζει φωτογραφίες. Η πολιομυελίτιδα την ανάγκασε να ξεκινήσει σχολείο λίγο αργότερα, μπαίνοντας στο Γερμανικό σχολείο που ήθελε ο μπαμπάς της. Ωστόσο αποβλήθηκε για ανυπακοή.  Από το επόμενο σχολείο έφυγε αφού παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από μια δασκάλα. Μπήκε στις τέχνες νωρίς, γεμίζοντας τα τετράδια της με σκίτσα, υπό την καθοδήγηση ενός printmaker, φίλου του πατέρα της για τον οποίο εργάστηκε στην πορεία.

Το ατύχημα και οι πρώτοι πίνακες
Το 1925 η Kahlo και ο σύντροφός της επέβαιναν ένα ξύλινο λεωφορείο, στην επιστροφή τους σπίτι από το σχολείο. Το όχημα συγκρούστηκε σφοδρά με ένα αυτοκίνητο σκοτώνοντας πολλούς επιβάτες και τραυματίζοντας την Frida, σχεδόν, θανάσιμα αφού ένα σίδερο την κάρφωσε διαπερνώντας το σώμα της και μετακινώντας τρεις σπονδύλους. Για τρεις μήνες έμεινε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, τερματίζοντας έτσι τα όνειρα της του να γίνει γιατρός. Όσο ήταν καθηλωμένη, άρχισε να σκέφτεται το επάγγελμα του ιατρικού εικονογράφου. Γι’ αυτό, και με ένα ειδικά διαμορφωμένο στρίποδο που της επέτρεπε να ζωγραφίζει ενώ ξάπλωνε και με ένα καθρέφτη από πάνω, ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Η ίδια έλεγε πως το ατύχημα και η απομόνωση την έκαναν να επιθυμεί να ζωγραφίσει τα πράγματα όπως τα έβλεπε εκείνη, μέσα από τα δικά της μάτια. Οι περισσότεροι πίνακές της απεικονίζουν την ίδια, τις αδερφές της ή φίλους από το σχολείο.  Όταν επιτέλους μπόρεσε να βγει ξανά έξω να κοινωνικοποιηθεί, γνώρισε μέσω κοινών γνωστών τον Diego Rivera, έναν από τους πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες του Μεξικό.


Ο Diego Rivera με την Frida

Τότε ζήτησε την άποψή του για τους πίνακες της, τους οποίους εκείνος χαρακτήρισε «εντυπωσιακή». Παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 1929 με πολιτικό γάμο, παρά τις αντιδράσεις των γονιών της, και σαν ζευγάρι προκαλούσαν συχνά το ενδιαφέρον του Τύπου. Μετά τον γάμο μετακόμισαν στο Cuernavaca όπου της ανέθεσαν να κάνει τοιχογραφίες για το Palace of Cortés. Στην πορεία ξεκίνησε να φορά παραδοσιακά Μεξικανικά ρούχα, μακριές και πολύχρωμες φούστες, headpieces και πολλά κοσμήματα. Η ταύτιση της με τους La Raza (την εθνική ενότητα των Ισπανόφωνων πληθυσμών), τους ανθρώπους του Μεξικό και το νέο ενδιαφέρον της προς την κουλτούρα αποτέλεσαν στοιχεία που επηρέασαν σημαντικά την τέχνη της το υπόλοιπο της ζωής της. Έχοντας ταξιδέψει σε Σαν Φρανσίσκο, Νέα Υόρκη και Ντιτρόιτ – απ’ όπου η Frida αντλούσε επιρροές και εξελισσόταν σαν καλλιτέχνιδα - , το 1933 επέστρεψαν στο Μεξικό παρά τη δυσαρέσκεια του Rivera. Το 1934 δεν δημιούργησε κανένα νέο πίνακα μιας και η υγεία της χειροτέρευε έχοντας περάσει από δύο αποβολές, μια γάγγραινα στα δάχτυλα των ποδιών και μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Παράλληλα αποστασιοποιούταν από τον σύζυγο της, κάτι που χειροτέρεψε όταν εκείνος επισύναψε σχέσεις  με την αδερφή της, Cristina. Ωστόσο, και εκείνη είχε εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Αμερικανό καλλιτέχνη Isamu Noguchi. Και οι δύο συνέχισαν να είναι άπιστη κατά το υπόλοιπο του γάμου τους. Στο τέλος χώρισαν επίσημα τον Νοέμβριο του 1939, αφότου ο Rivera ζήτησε διαζύγιο χωρίς να διευκρινίσει τους λόγους (παρόλο που πιστεύεται πως οι απιστίες τους έφεραν την τελική ρήξη). Μετά το διαζύγιο παρέμειναν φίλοι και η Kahlo συνέχισε να διαχειρίζεται τα οικονομικά του.

Επιστροφή στο Μπλε Σπίτι

To μπλε σπίτι σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.


Αφότου χώρισε, η Kahlo μετακόμισε πίσω στο Μπλε Σπίτι και ξεκίνησε μια νέα καλλιτεχνική περίοδο έχοντας νέες εμπειρίες από όλα όσα έζησε στην Αμερική και αποφασισμένη να βγάλει τα προς το ζην μόνη της. Η υγεία της εξακολουθούσε να επιδεινώνεται – ακόμα περισσότερο μετά το διαζύγιο – και γινόταν ακόμα χειρότερη με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Ταξίδεψε στο Σαν Φρανσίσκο για ιατρική περίθαλψη για πόνους στην πλάτη και για μια μόλυνση στο χέρι αλλά ήταν, για λίγο, ύποπτη για τον φόνο του Τρότσκι μιας και γνώριζε τον δολοφόνο. Κατά τη διαμονή της εκεί άρχισε ξανά να βλέπει τον Rivera και, τελικά, παντρεύτηκαν ξανά τον Δεκέμβριο του 1940. Επιστρέφοντας στο Μεξικό, η κοινή τους ζωή ήταν πιο ήρεμη από πριν αφού και οι δύο ήταν πιο ανεξάρτητοι και παρόλο που το Μπλε Σπίτι ήταν η βάση τους, ο Rivera διέμενε συχνά στο σπίτι στο San Angel, που απέκτησαν όσο ήταν παντρεμένοι την πρώτη φορά. Η υγεία της χειροτέρευε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940. Για το πρόβλημα στο σπόνδυλο φορούσε είκοσι οχτώ ξεχωριστούς κορσέδες από το 1940 μέχρι το 1954 ενώ αντιμετώπιζε πόνους στα πόδια, η μόλυνση στο χέρι έγινε χρόνια και έπαιρνε θεραπεία για σύφιλη. Ο θάνατος του πατέρα της ήταν ένα ακόμα σφοδρό χτύπημα για την υγεία της, και αυτό που την οδήγησε στην κατάθλιψη. Γι’ αυτούς τους λόγους έμενε όλο και περισσότερο περιορισμένη στο Μπλε Σπίτι, το οποίο έγινε το κέντρο του κόσμου της. Παρ’ όλα αυτά, οι πίνακές της κέντριζαν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον των Αμερικανών με έργα της να φιλοξενούνται σε διάφορες εκθέσεις. Σταδιακά, το έργο της αναγνωρίστηκε και στο Μεξικό, μέχρι που ίδρυσε το Seminario de Cultura Mexicana, δηλαδή ένα γκρουπ είκοσι πέντε καλλιτεχνών στους οποίους ανέθεσε το Υπουργείο Δημόσιας Εκπαίδευσης να διαδώσουν την Μεξικανική κουλτούρα. Ωστόσο πάσχιζε να βγάλει χρήματα από την τέχνη της μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Το 1946 τα οικονομικά της είδαν άνοδο όταν ο πίνακας «Moses» κέρδισε εθνικό βραβείο και το 1947 το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης αγόρασε τον «The Two Fridas».

Τα τελευταία χρόνια
Όσο η τέχνη της λάμβανε περισσότερη προβολή, η υγεία της είχε κάθοδο. Τον Ιούνιο του 1945 υπεβλήθη σε εγχείρηση στη σπονδυλική στήλη κατά την οποία έβαλαν υποστήριξη από χάλυβα για να την κρατά ίσια. Η εγχείρηση ήταν αποτυχία αφενός αφού η Kahlo αρνούταν να ξεκουραστεί και αφετέρου επειδή σε μια στιγμή οργής άνοιξε της πληγές της. Πίνακες που ζωγραφίστηκαν την περίοδο εκείνη, όπως το «The Wounded Deer» και το «Without Hope» ανακλούσαν τα προβλήματα της υγείας της.


Ο πίνακας ''The Wounded Deer''.

Το 1950 πέρασε τους περισσότερους μήνες στο νοσοκομείο στην Πόλη του Μεξικό, όπου υπεβλήθη σε μία ακόμα εγχείρηση όπως την προηγούμενη. Ακολούθησαν πολλές άλλες αφού προκλήθηκαν μολύνσεις. Μετά το εξιτήριο, έμεινε στο σπίτι της, χρησιμοποιώντας τροχοκάθισμα ή πατερίτσες. Στα τελευταία της χρόνια αφοσιώθηκε σε πολιτικούς σκοπούς, όσο το επέτρεπε η υγεία της, ενώ ζωγράφισε ως επί το πλείστον νεκρά φύση με πολιτικά σύμβολα όπως σημαίες ή περιστέρια. Η φωτογράφος Lola Alvarez Bravo, αντιλαμβανόμενη πως η Kahlo δεν έχει πολλούς μήνες ζωής, διοργάνωσε την πρώτη της ατομική έκθεση. Μιας και η υγεία της δεν της επέτρεπε να περπατήσει, διέταξε τη μεταφορά του κρεβατιού της από το σπίτι στην γκαλερί. Το 1953 και αφού, μετά από γάγγραινα, της έκοψαν το πόδι, έπεσε ξανά σε κατάθλιψη ενώ αναπτύχθηκε η εξάρτηση της στα παυσίπονα. Όταν ο Rivera ξεκίνησε μια ακόμα σχέση, προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Τις τελευταίες της μέρες ήταν στο κρεβάτι με βρογχοπνευμονία. Ανέμενε τον θάνατο, που ήρθε τελικά στις 13 Ιουλίου 1954, από πνευμονική εμβολή. Ο τελευταίος της πίνακας ήταν ένας μαύρος άγγελος, που κάποιοι χαρακτήρισαν ως ο Άγγελος του Θανάτου, και οι τελευταίες λέξεις που έγραψε ήταν «Περιμένω με χαρά την έξοδο, και ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ». 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
frida kahlo  | 

ENTERTAINMENT: Τελευταία Ενημέρωση

1, 2, 3… Zωγράφισε!

1, 2, 3… Zωγράφισε!

Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε θέσεις – αν ζητάγαμε από τον θεατή να γίνει καλλιτέχνης;
newsroom must
 |  ENTERTAINMENT
X