Δημήτρης Λοττίδης
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Οι σχέσεις μας χρονολογούνται παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια και δεν ήταν ποτέ σχέσεις συνεργασίας και αγάπης. Το αντίθετο. Θυμάσαι, το 1998, όταν εγώ 28χρονος σύμβουλος επικοινωνίας της κυβέρνησης Κληρίδη δεν κώλωνα να σου αντιμιλώ και να σε εκνευρίζω με την άγνοια κινδύνου που με διακατείχε ως άγριο (πολιτικό) νιάτο; Από την άλλη, όμως κι εσύ ποτέ δεν με προσέγγισες με σοβαρότητα και διάθεση για συνεργασία. Πάντα κινήσουν απέναντί μου με υπεροψία και υποτίμηση, να μην πω και αντιπαλότητα. Αυτή η αντιπαλότητα, μπορεί εσύ να μην το ξέρεις, στην καρδιά μου φούντωσε όταν οι «δικοί» σου στην αρχή του εγχειρήματος των Ειδικών Εκδόσεων, έδωσαν εντολή στους ημικρατικούς «καμιά διαφήμιση στον Λοττίδη». Οι εμφύλιοι είναι οι χειρότεροι πόλεμοι, Πρόεδρε, και το καλύτερό μου εμένα είναι να με υποτιμούν σε ικανότητες και δυνατότητες.
Από τότε, Πρόεδρε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ποτέ όμως δεν βρεθήκαμε πραγματικά στο ίδιο μετερίζι. Ήμουν πάντα από αυτούς που πίστευαν πως δεν θα τα κατάφερνες για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ή μάλλον καλύτερα, δεν μπορούσα να φανταστώ τον τρόπο με τον οποίο θα τα κατάφερνες. Μέχρι που ήρθε ο τυφώνας Χριστόφιας και τα παρέσυρε όλα κάνοντάς μας όλους δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς να στραφούμε προς εσένα για να πιάσεις το τιμόνι. Ναι, και είσαι αρκετά έξυπνος να το αντιληφθείς πως, ακόμη κι αυτοί που δεν σε ψήφισαν, είχαν την ελπίδα και ήλπιζαν σε σένα να τα καταφέρεις, να βγούμε από το βούρκο.
Δυστυχώς, Πρόεδρε, και είναι με λύπη που σου το γράφω, τα πράγματα δεν είναι καλά για σένα, κυρίως όμως για τον τόπο. Ναι, για όλα φταίει ο
Χριστόφιας ο οποίος σε άλλη χώρα με νόμους θα δικαζόταν για πλημμελή άσκηση καθήκοντος. Όμως δημιούργησες προσδοκίες για το πρόσωπό σου, ενώ την ίδια ώρα δεν προετοίμασες τον εαυτό σου σωστά για να αναλάβεις τα ηνία της χώρας σε μια τόσο δύσκολη φάση. Ήξερες πολύ καλά τι θα παραλάμβανες και πως μας την είχαν στημένη οι ξένοι, και αν δεν ήξερες όφειλες να ήξερες, γιατί είπαμε, εσύ δεν είσαι ο Χριστόφιας. Όταν, όμως, αρχίσει ο κατήφορος δύσκολα σταματά, και τα πεθερικά σου χάλασαν το τιμόνι ενώ οδηγούσες χωρίς φρένα.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός επί της Προεδρίας σου έγινε ένα κλειστό κλαμπ μέτριων αθκιασερών πολιτικών, που οι περισσότεροι δεν πέτυχαν τίποτα στη ζωή τους πλην να μάθουν να πίνουν ζιβανίες στα εθνικόφρονα σωματεία. Ο τόπος όμως δεν μπορεί να κυβερνηθεί από αυτούς, και τώρα εσύ ο ίδιος ψάχνεις για ικανούς να σε στηρίξουν, ενώ την ίδια ώρα ως άλλος Ιανός έβαλες γύρω σου «υποχρεώσεις» για να σε στελεχώσουν. Πρέπει να γνωρίζεις πως «οι υποχρεώσεις» σε μετριότητες, σε μιαν άλλη εποχή θα μπορούσαν να κρυφτούν και να ωραιοποιηθούν με δημόσιες σχέσεις, όχι όμως σήμερα.
Πρόεδρε, οι χώρες δεν χάνονται, οι γενιές των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτές όμως μπορεί να δυστυχούν για χρόνια. Εξακολουθώ να πιστεύω πως είσαι ο πλέον οξυδερκής πολιτικός της γενιάς σου, δίκαια είσαι στο Προεδρικό, μιας και το κέρδισες με το σπαθί σου ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, ωστόσο, πρέπει να σταματήσεις να λειτουργείς ως Πρόεδρος του ΔΗΣΥ που ξεκοκαλίζει τα μικροπολιτικά των εφημερίδων και κάνει ζάπινγκ στα κανάλια για να δει πόσο θα τον κολακέψει ο Λουκής Παπαφιλίππου και ο Καρεκλάς. Πρέπει, επιτέλους, να γίνεις Πρόεδρε ψαράς, να κάνεις αυτό που δεν έκανες στον ΔΗΣΥ, να ψαρέψεις τους αρίστους, τους ικανούς και να τους βάλεις μπροστά στο κουπί. Να μάθειςεπιτέλους να ακούς και να δέχεσαι κριτική χωρίς να προκαλείς φόβο, αλλά να εμπνέεις σεβασμό, να φτιάξεις ομάδα γύρω σου που δεν θα είναι μόνο πιστή, αλλά πρωτίστως ικανή. Όλοι γνωρίζουμε πώς λειτουργεί το σύστημα στη χώρα ή μάλλον πώς λειτουργούσε, με τη διαπλοκή των δικηγόρων, των λογιστών και των τραπεζιτών. Είμαι σίγουρος πως εσύ δεν προσβλέπεις στα λεφτά αλλά στη δόξα, κι αυτή θα κατακτηθεί ιστορικά αν πετύχεις αυτό που φαντάζει ακατόρθωτο, να τη στήσεις σε υγιείς βάσεις, να απομακρύνεις τα σινιέ λαμόγια που γυροφέρνουν με επισκέψεις στο Προεδρικό και να εμπνεύσεις ένα λαό που αξίζει μόνο το θαυμασμό για την ψυχραιμία, την υπομονή, τη στωικότητα και την εργατικότητα που αντιμετωπίζει την καταστροφή, αλλά και τις αλλεπάλληλες αστοχίες της κυβέρνησής σου. Διαβάζω από εδώ κι από εκεί τα σινιέ λαμόγια που βγαίνουν και γράφουν και μιλούν στην τηλεόραση για το «κατεστημένο» και γι’ «αυτούς που φταιν». Είναι οι ίδιοι που διακινούσαν ή αποδέχονταν τα μαυροσάκουλα της ντροπής από τον Μιλόσεβιτς, τον Βγενόπουλο, τον Ηλιάδη, τους ντιβέλοπερ των δισεκατομμυρίων και τους βολευτές που ήταν «κρύσταλλο». Εσύ τα ξέρεις καλά αυτά κι έχεις ακόμη πέντε σχεδόν χρόνια προεδρίας όχι για να λειτουργήσεις και να προστατέψεις το σύστημα το παλιό, αλλά να μπορέσεις να φέρεις τη χώρα στον σωστό δρόμο χωρίς να ανακυκλώνεις απελπισμένος αυτούς που μας έφεραν εδώ που είμαστε.
Είναι καιρός τα χλωρά να ξεχωρίσουν από τα ξερά, και δεν θες ιστορικά να σε κατατάξουν στη δεύτερη κατηγορία. Σ’ αυτή σου την προσπάθεια θα μας έχεις δίπλα σου όλους τους Κύπριους, περιμένοντας το σινιάλο σου για πραγματική αναγέννηση.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @demetris
