Δημήτρης Λοττίδης
Σ’ ένα κόσμο που ό,τι πιάσεις κουνιέται, όπως το δόντι του πεντάχρονου που είναι έτοιμο να φύγει από τη θέση του, ο κόσμος πέραν της ψυχραιμίας και του συμμαζέματος έχει γίνει ανυπόφορα καχύποπτος. Ό,τι κάνεις, ό,τι γράψεις, ό,τι πεις, όλα περνούν από το φίλτρο της «agenda». Το κατανοώ αυτό, και την καχυποψία που πηγάζει από την ανασφάλεια. Πιστεύω όμως πως οδεύουμε στην εποχή όπου δεν θα έχουν όλα ατζέντα, δηλαδή υστεροβουλία. Η καταστροφή μας οδηγεί στην αναγέννηση, η οποία μπορεί να γίνει αρχικά χωρίς ατζέντα, από γνήσιες παραμέτρους που οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα. Μου λένε, "γράψατε ένα επικριτικό άρθρο για τη Βαλεντίνα Τσίγκη, τι κρύβεται από πίσω;", "μα δεν κρύβεται απολύτως τίποτα", απαντώ. Η Βαλεντίνα είναι πρέσβειρα μιας άλλης εποχής, η οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και γιατί γράφουμε για την κυρία Τσίγκη και όχι για άλλη; Μα τη Βαλεντίνα συζητούσαν ως πρότυπο ή έστω talk of the town, από τον Κάθηκα μέχρι το Παραλίμνι, όχι άλλη.
Την ίδια ώρα, είχαμε μια συζήτηση κατά πόσο η Ramona Filip, δέκα χρόνια μετά την ανακάλυψή της ως cover girl από το must, «γεμίζει» ακόμη την καρέκλα. Μετά από έντονες συζητήσεις της συντακτικής ομάδας και αφού είδαμε την προσαρμογή του στυλ της στο 2013 αλλά και την επίδρασή της στα social media (τα οποία δουλεύει και δεν τη δουλεύουν αυτά), αποφασίσαμε πως το κορίτσι παραμένει hot. Μάλλον πιο hot από ποτέ. Άρα, στα επόμενα τεύχη που θα τη δείτε να ξεπροβάλλει, μην διερωτηθείτε γιατί και τι κρύβεται πίσω από αυτό. Την ίδια ώρα η Χριστιάνα Αριστοτέλους, αν και κάνει τα πάντα για να έχει το λάθος στυλ, γράφει, κτίζει ιστορία γύρω της, ενδιαφέρει τον κόσμο.
Όταν στην εφημερίδα του Ομίλου μας γράφουμε για τις μαλακίες του αρχιεπισκόπου όσον αφορά στην εκκλησιαστική γη, δεν το κάνουμε γιατί έχουμε ατζέντα, ούτε για να τον εκβιάσουμε για οτιδήποτε (δεν τον γνωρίζω προσωπικά, και δεν βρέθηκα ποτέ τετ-α-τετ μαζί του). Γράφουμε ό,τι βλέπουμε για να καταγραφούν όλα αυτά που μας οδήγησαν στον όλεθρο. Το ίδιο κάναμε και για τον Βγενόπουλο και για τον Ορφανίδη. Το ίδιο κάναμε και για τον Αναστασιάδη όταν έχασε την μπάλα και δεν ήξερε (κατά την ταπεινή μας άποψη) τι του γινόταν. Το ίδιο και για τον Αβέρωφ, όταν είδαμε κάτι που δεν μας έβγαινε η εξίσωση. Το ίδιο κάναμε με σφοδρότητα και για τον Χριστόφια τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρίας του, όταν ο Νίκαρος του έκανε honeymoon. Με ρωτάνε γιατί τα βάζουμε με τους developres; Μα γιατί πιστεύουμε πως είναι από τις πηγές του κακού η κακοδιαχείριση σε αυτές τις εταιρείες και ειρήσθω εν παρόδω στα αρχίδια μας τα διαφημιστικά budgets όταν χάνεται η χώρα. Αν ήταν το ανάποδο, προτιμώ να μείνουμε σπίτι μας αγρότες.
Όταν έγραφα πριν μερικά χρόνια, λίγο πριν την είσοδο της Louis Vuitton στην κυπριακή αγορά, άρθρο με τον τίτλο "Έρχεται η Louis Vuitton, θράσος που το έχουν», δεν είχαμε ατζέντα ούτε να γλείψουμε την εταιρεία ούτε να την αποθαρρύνουμε. Απλά κάποτε υπάρχουν κάποιοι που μιλούν και γράφουν με βάση τη λογική και ό,τι βλέπουν. Το ίδιο συμβαίνει και με το Beautiful People και την αγαπημένη σας στήλη- φαινόμενο "Gossip Girl", που υπογράφει η Kate. Πίσω από εκείνη τη σελίδα δεν υπάρχει ατζέντα πέρα του να διασκεδάζουν οι αναγνώστες του περιοδικού κάθε Κυριακή με τα κατορθώματα τριάντα-σαράντα κυριών της Κύπρου, οι οποίες έτσι κι αλλιώς τα βγάζουν όλα στη φόρα στα social media. Γιατί αν κάποιος δεν θέλει πραγματικά να τα γράφουν τα μίντια, δεν ξεσκίζεται στις αναρτήσεις στο facebook και στο twitter, ή κάνει κάτι πιο απλό: Μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει "αγαπητοί μου δεν θέλω να με ξαναπροβάλετε ή να με ξαναγράψετε". Όσοι το έκαναν και το ζήτησαν δεν γράφτηκε ούτε εμφανίστηκε ξανά οτιδήποτε για πάρτη τους. Όμως δεν γίνεται να φυρνόμαστε για δημοσιότητα, να συμπεριφερόμαστε ως σταρ του Χόλιγουντ, και την ίδια ώρα να θεωρούμε πως η δημοσιότητα θα είναι πάντα όπως ακριβώς τη θέλουμε. Αυτό δεν υπάρχει, period!
Αυτό το τεύχος είναι το τελευταίο τεύχος του πολύπαθου 2013 και φτιάχτηκε με πολλή αγάπη και μεράκι από την ομάδα του περιοδικού. Με αυτό θεωρούμε πως κλείνει μια ολόκληρη εποχή από το 1999, που βασικά δημιουργήθηκε η βιομηχανία της μόδας και των περιοδικών, όπως τα ξέρουν στη χώρα μας σήμερα.
Την ίδια ώρα, τον Ιανουάριο του 2014 αρχίζει μια νέα εποχή, ένα νέο ξεκίνημα στο οποίο οφείλουμε όλοι να δώσουμε ενέργεια, δημιουργικότητα αλλά και τη σοφία της γνώσης που έχει συσσωρευτεί από την εμπειρία μας. Με αυτό το ορόσημο δεδομένο δημιουργήσαμε ένα βιβλίο όπου καταγράφουμε μέσα από τον φακό και τη διαδρομή του must, τις αλλαγές στην κυπριακή μόδα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Τις επόμενες μέρες οι τετρακόσιες σελίδες του βιβλίου "1999 2013: Τα δεκαπέντε χρόνια που άλλαξαν" τη μόδα στην Κύπρο θα είναι διαθέσιμες για σας τους πιστούς και αγαπημένους μας αναγνώστες. Η ιστορία των περιοδικών μιας χώρας είναι η κοινωνική διαδρομή της ίδιας της χώρας, και μπροστά στην "επανεκκίνηση" που επαγγέλλεται ο Πρόεδρος ξεκινούμε τιμώντας την ιστορία μας. Καλό και υγιές το νέο έτος.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @dlottides
