Δημήτρης Λοττίδης
Όλα ξεκινούν από τη σιωπή. Σε μια εποχή όπου ο καθένας μπορεί να ανοίξει το στόμα του, ή καλύτερα το πληκτρολόγιό του, και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, αυτή την ώρα το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι η μισή αλήθεια.
Η μισή αλήθεια είναι ένα σπορ πολύ διαδεδομένο στην Κύπρο σε όλα τα επίπεδα. Στα προσωπικά, στις οικογένειες, στις δουλειές, στην πολιτική, στην οικονομία, παντού. Εξηγώ: Όταν ρωτήσεις τη γυναίκα σου κάτι που δεν θέλει να απαντήσει, θα σου απαντήσει το κομμάτι που αυτή θέλει. Όταν ρωτήσεις τη μάνα σου αν είναι άρρωστη, θα σου απαντήσει σαν Πυθία «είμαι καλά», αποφεύγοντας την ευθεία απάντηση. Αν ρωτήσεις μια επιχείρηση πώς πάει θα σου απαντήσει πως «η αγορά είναι χάλια». Μισές αλήθειες παντού. Ειδικά στην πολιτική. Θα πάρουν τα σπίτια οι τράπεζες λένε κάποιοι, αλλά δεν εξηγούν πως είναι τα σπίτια του μισού εκατομμυρίου.
Ερ.: Με απατάς μωρή;
Απ.: Μα τι είναι αυτά που λες, με προσβάλλεις και δεν δέχομαι εγώ προσβολές.
Ερ.: Κουρευτήκατε και εσείς στις τράπεζες;
Απ.: Οι απατεώνες που μας κατέστρεψαν. Και πάει λέγοντας...
Βγαίνει ο Παπαπέτρου στο Μega και κατακεραυνώνει τον Ρίκκο, αλλά «ξεχνά» να μας πει πως είναι δικηγόρος αυτών που έκλεψαν την περιουσία της «ορφανής Ρωσίδας». Βγαίνει ο εισαγγελέας και λέει πως ασχολείται με τα σκάνδαλα της οικονομίας, αλλά και αυτός «ξεχνά» να μας πει πως είναι συγγενής του Πόλυ Πολυβίου, του νομικού wallpaper της τράπεζας. Βάζουν δικηγόρο εναντίον του Ρίκκου στενό συνεργάτη του συγγενή Πόλυ, και όλα είναι businness as usual. Βγαίνει ο πρόεδρος και γαμωσταυρίζει τον Εισαγγελέα και την επομένη θέλει να τα βρουν... Η Χρυστάλλα μάς λέει πως είναι άμεμπτη, αλλά δεν απαντά αν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων της οικογένειάς της με το λειτούργημα που ασκεί. Όλα μισές αλήθειες, αυτές που μας συμφέρουν, αυτές που πρέπει να πούμε όταν δεν μπορούμε να σιωπήσουμε.
Μισή αλήθεια είναι και στην υπόθεση Βγενόπουλου, όπου όλοι είναι τώρα εναντίον του καλαμαρά, ενώ πριν από τέσσερα χρόνια έβαζαν μέσον οι ίδιοι να τον δουν μπας και αρπάξουν κανένα ευρώ από αυτά που του έπεφταν από την τσέπη.
Μισή αλήθεια λένε και οι τράπεζες, οι οποίες διαφημίζουν δάνεια και στήριξη ανθρώπων και επιχειρήσεων, αλλά όταν κτυπήσεις την πόρτα να τους τα ζητήσεις, σου αρχίζουν τα βασανιστήρια στο κόκκινο δωμάτιο του Mr Grey. Εσύ πονάς, αυτοί το ευχαριστιούνται. Μισή αλήθεια είναι και το πρωτάθλημα αν το πάρει ο ΑΠΟΕΛ, όπου η ομάδα θα έχει ξοδέψει λεφτά λες και ζούμε στο αμαρτωλό 2008 και ο Πετρίδης είναι ο Αμπράμοβιτς. Σήμερα μας βολεύει η μισή αλήθεια και χαιρόμαστε, αύριο θα μας βολεύει η άλλη μισή θα μας φταίει ο πρόεδρος Προ, που «ξόδεψε τα λεφτά της ομάδας».
Το πρόβλημα δεν είναι πως ζούμε με μισές αλήθειες, το πρόβλημα είναι πως πιστεύουμε πως αυτές είναι σωστές πραγματικότητες χωρίς σκοτεινή πλευρά. Η δημιουργία «distortion reality field» γύρω από την καθημερινότητα μας βοηθά στην ψυχική υγεία, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο. Δυστυχώς όμως σε κάποια φάση το άλλο μισό εμφανίζεται και μας ρίχνει στο βούρκο.
Άρα τι κάνουμε; Πραγματικά δεν ξέρω ή μάλλον δεν ξέρω στα σίγουρα τι είναι σωστό και το λάθος. Ήταν σωστό που η Καθημερινή έβγαλε στη φόρα τα άπλυτα της Χρυστάλλας; Είναι καλό και πρέπον το ξεμπρόστιασμα, δίκαιο ή άδικο, που γίνεται στο Facebook για ψύλλου πήδημα; Καλά έκανε η ανύπαντρη μητέρα που βγαίνει και ξεφτιλίζει τον πατέρα των παιδιών της στα ΜΜΕ; Η απάντησή μου είναι πως καλά έγιναν όσα έγιναν μέχρι σήμερα τα τελευταία τρία χρόνια του Αρμαγεδδώνα των αποκαλύψεων σε όλα τα επίπεδα. Ίσως τώρα η σιωπή όπου είναι δυνατή, να είναι το ζητούμενο για να ζήσουμε αντί να καυγαδίζουμε. Γιατί πίσω από την κακή ξηλωμένη εικόνα της βιτρίνας κάποια πράγματα γίνονται, κάποιοι άνθρωποι προχωρούν, κάποιες επιχειρήσεις ανοίγουν, κάποιες ιδέες υλοποιούνται. Υπάρχει μια θετική ενέργεια από τους ανθρώπους που δεν βλέπουν ειδήσεις, από το σύστημα εκτός της πολιτικής, από τους νέους της κοινωνίας των start ups. Και για να ξεκαθαρίζουμε: Όχι από την κοινωνία των start ups που προσπαθούν να ελέγξουν τα κόμματα και οι γνωστοί χαραμοφάηδες, μολύνοντάς την. Γράφω για τα πραγματικά νέα ξεκινήματα. Τα αυθόρμητα αλλά με πλάνο. Από αυτούς που γράφουν κώδικες, αυτούς που φτιάχνουν μικρά και γουστόζικα καφέ, αυτούς που ανοίγουν φούρνους στα χωριά και τους φίλους τους που καλλιεργούν γαμάτα οικολογικά προϊόντα στα χωράφια. Πίσω από αυτών το όνειρο και την ενέργεια κρυβόμαστε οι υπόλοιποι και μπροστά από αυτούς δεν μπορούν να υπάρχουν μισές αλήθειες.
