Δημήτρης Λοττίδης
Το κείμενο αυτό τον μήνα εύκολα θα μπορούσε να περιγραφεί με μια μικρή πρόταση: «Η Αθήνα ποτέ δεν πεθαίνει». Ετοιμάζοντας τη νέα μας επέκταση στην Αθήνα με την εφαρμογή «WIZ where is everybody?», επέστρεψα για τα καλά στην πόλη όπου έγινα πολιτισμένος άνθρωπος. Σε κάποιο που ζει σε μια απόσταση από την Ελλάδα, εύκολα του δημιουργείται η εικόνα μιας χώρας σε διάλυση, μιας πόλης νεκρής σε μαρασμό. Όντως, τον μαρασμό της Αθήνας τον ένιωσα έντονα και καταθλιπτικά τη διετία 2011-2012, καθώς περπατούσα μεσημέρι στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας και δεν έβλεπα αυτοκίνητο να κινείται. Η ιστορία όμως σήμερα είναι πολύ διαφορετική.
Κατ’ αρχάς ο κόσμος. Οι νέοι νιώθουν πως είναι «κατεστραμμένοι» ως γενιά και πλέον ζουν την κάθε στιγμή. Ζουν και αρκούνται στα λίγα, αλλά ρουφούν το μεδούλι μέχρι το τέλος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η πόλη να είναι γεμάτη από ζωή, να σφύζει από ενέργεια ανθρώπων που ψάχνουν και ψάχνονται, εστιατόρια, μπαρ, street food που ανοίγουν συνεχώς και είναι όλα γεμάτα. Σε αντίθεση με το 2010 ο κόσμος πλέον χαμογελά και δείχνει ατρόμητος. Την ίδια ώρα εκτιμά τα λίγα και είναι συνεχώς έτοιμος για κουβέντα, χιούμορ, φλερτ, διάβασμα και συζήτηση.
Το σλόγκαν που κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης είναι «πιο καλά, πιο γρήγορα, πιο φτηνά». Έθνικ επιρροές που ξεφεύγουν από το βλαχομπαρόκ των ’00s, design και αισθητική με mix and match. Τόσο mix and match που δεν το πιστεύεις. Όπως π.χ. το νέο hot μέρος της πόλης, το Rock and Balls, που συνδυάζει κοκτέιλ με κεφτέδάκια (!).
Στην ίδια πλατεία, λίγα μέτρα πιο κάτω μία ουρά είκοσι μέτρων, Αθηναίοι μαζί με Κινέζους τουρίστες περιμένουν υπομονετικά να φάνε… φαλάφελ στο Falafellas. Τα ζουμερά μπέργκερ είναι στα καλύτερά τους με νέες ποιοτικές ελληνικές αλυσίδες που παίζουν στο αμερικανικό ύφος, ενώ τα νέα μαγαζιά συνδυάζουν σούσι, κοψίδια και κοκτέιλ. Πώς γίνεται αυτό; Αν δεν το ζήσετε δεν θα το πιστέψετε! Όλα συμβαίνουν γύρω από την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Μία (πρώην) υποβαθμισμένη εκκλησία κοντά στην αρχαιολογική καρδιά της πόλης. Εκεί τουρίστες, γιάπηδες, χίπστερ και high class γκόμενες μπλέκονται σε ένα πολύχρωμο καμβά.
Ταυτόχρονα, όπως συμβαίνει σε κάθε κρίση, ο πολιτισμός είναι στα φόρτε του. Για τη νέα σεζόν μαθαίνω πως ετοιμάζονται πάνω από τριακόσιες παραστάσεις θεάτρου στις εκατό τόσες σκηνές της πόλης. Γύρω από αυτές τις προσπάθειες οι περισσότεροι ηθοποιοί, χορευτές και σκηνοθέτες δουλεύουν χωρίς αμοιβή και θα εισπράξουν τα προς το ζην αναλόγως της επιτυχίας του έργου. Κι όμως, παρόλα αυτά κανείς πλέον δεν γκρινιάζει, κανείς δεν κλαίει τη μοίρα του.
Η Αθήνα σήμερα είναι must. Τα ξενοδοχεία γεμάτα, τα κοκτέιλ μπαρ στα καλύτερά τους, η πόλη ζει ένα πείραμα όπως αυτό του Τσίπρα που θέλουν να τους κυβερνήσει. Δεν γνωρίζω αν αυτό το πείραμα θα βγει στην πόλη και τους ανθρώπους της, είμαι σίγουρος όμως πως οι άνθρωποί της και το vibe που εκπέμπουν είναι ενός τόπου που περιμένει μια σπίθα για να αναγεννηθεί. Ενός λαού που κουράστηκε με τη μιζέρια και είναι έτοιμος για νέα ξεκινήματα. Παλιά πήγαινες από την Κύπρο στην Αθήνα για να φτιάξεις κάτι, οτιδήποτε, και σε έβλεπαν με μισό μάτι. «Τι ήρθε να κάνει ο Κύπριος και πού ξέρει ο Κύπριος από αυτά;» (οτιδήποτε και να ήταν).
Σήμερα η ομάδα του WIZ Athens, όλοι ντόπια παιδιά της Αθήνας, σπουδαίοι επαγγελματίες, όταν συστήνονται ως κυπριακή εταιρεία που φτιάχνει τον νέο οδηγό της πόλης ανοίγουν οι πόρτες και σκάνε το αλλόκοτο «αν είναι κυπριακή εταιρεία, είναι σοβαρή προσπάθεια».
Δεν ξέρω αν το WIZ Athens θα είναι πετυχημένη προσπάθεια, αλλά είμαι σίγουρος πως μεταφέρουμε στην πόλη, με πολλή αγάπη και πρωτόγνωρη για την Ελλάδα τεχνολογία, κάτι το οποίο λείπει. Την καταγραφή της αναγέννησης της Αθήνας που δεινοπάθησε τα τελευταία χρόνια. Εγώ; Ζω ένα κουραστικό αλλά συναρπαστικό όνειρο. Ζω την επιστροφή μου στην πόλη που αγάπησα και έζησα τα νεανικά μου χρόνια. Θα είμαι εδώ να σας καταγράψω την εμπειρία μου αυτή.
Υ.Γ. Στις 5 Οκτωβρίου λειτούργησε στην Αθήνα ο οδηγός «WIZ where is everybody?». Και φυσικά, το περιεχόμενο είναι εύκολα προσβάσιμο και στους 15Κ. χρήστες του WIZ στην Κύπρο.
