ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Ευτυχία μου, αμαρτία μου

Έχει και η σχέση την τέχνη της. Φτάνει να τη θέλεις πολύ, μα πάρα πολύ και να είσαι έτοιμη να βάλεις κόπο γιατί χρειάζεται σκληρή δουλειά.

Πόσο εύκολη είναι η ευτυχία μέσα στο γάμο; Πώς αντέχει και πώς αντέχεται μια σχέση δέκα, είκοσι, καμιά φορά πενήντα και βάλε χρόνων; Πώς για κάποια ζευγάρια μια ζωή δεν είναι αρκετή και για κάποια άλλα εισβάλλει η παρακμή και φαίνεται η ώρα χρόνος; Τις προάλλες ένας άντρας, που καλά-καλά δεν τον ξέρω, μου εκμυστηρεύτηκε ότι «όλα όσα αγάπησα στη γυναίκα μου όταν την πρωτογνώρισα, είναι αυτά που δεν αντέχω σ’ αυτήν τώρα». Παραδέχτηκε ακόμα ότι ζει την απόλυτη ευτυχία όταν εκείνη βγαίνει με τις φίλες της, γιατί μένει ήσυχος όλο το βράδυ. Όταν τον ρώτησα αν είναι ευτυχισμένος, φάνηκε να μου έδωσε μια απάντηση τύπου «μια ζωή είναι, θα περάσει». Τι γίνεται, λοιπόν; Πού πήγε ο έρωτας; Πού χάνεται όλη αυτή η μαγεία του «ζήσαμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα»; Είναι ή δεν είναι υποχρέωσή μας να είμαστε ευτυχισμένοι; Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχουν τα ζευγάρια που καταφέρνουν μέσα από τα σκαμπανεβάσματα της ζωής να κρατήσουν το δεσμό που τους κρατά ενωμένους. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τέτοιοι δεσμοί δεν είναι συνέχεια δυνατοί, αλλά υπάρχει η πρόσθεση της δέσμευσης οπότε μετά από μια απομάκρυνση κάποιος από τους δυο θα πάρει την πρωτοβουλία για να ανέβει και πάλι η σχέση στα επιθυμητά επίπεδα. Από την άλλη, υπάρχουν και τα ζευγάρια που απλά μαραίνουν μέρα με τη μέρα, ενώ είναι κι εκείνοι που ζουν το War of the Roses. Πώς καταφέρνουν δύο άνθρωποι που ορκίζονται αιώνια αγάπη να καταστρέφουν ο ένας τον άλλον, σταλιά-σταλιά κάθε μέρα που περνά μέχρι να νιώθουν τόσο μικροί και ανύπαρκτοι που το μόνο που τους κρατά στην επιφάνεια είναι ο απύθμενος θυμός που κρύβει ο ένας για τον άλλο; 

Άντρες Vs γυναίκες
Ο κόσμος μου γέμισε με ανικανοποίητες γυναίκες και ευνουχισμένους άντρες. Έγινε σιγά-σιγά χωρίς να γίνει αντιληπτό, αλλά είναι σας λέω γεγονός. Βλέπετε οι γυναίκες έχουν έναν καημό και οι άντρες άλλον. Οι πρώτες έχουν την αδήριτη ανάγκη να νιώθουν ότι αξίζουν και οι δεύτεροι απλά θέλουν να νιώθουν πως η γυναίκα που έχουν δίπλα τους είναι ικανοποιημένη από τις δικές τους προσπάθειες και μόνο, τόσο που δεν γυρνά να κοιτάξει άλλον. Το οξύμωρο είναι ότι όταν ένας άντρας αισθάνεται ότι δεν καταφέρνει να ανεβάσει τη σύντροφό του στον έβδομο ουρανό ή κάπου εκεί κοντά -και δεν εννοούμε μόνο στο κρεβάτι- τότε αρχίζει να παραδίδει τα όπλα και να την αγνοεί, κάτι που εκείνη μεταφράζει σε δήλωση «δεν αξίζεις» και αρχίζει κι αυτή να αφήνεται ή να ψάχνεται για απόδειξη ότι αξίζει.

 

Ακριβή μου ειλικρίνεια
Πιστεύω ακράδαντα σε αυτό το λέει ο Osho: «Η μεγαλύτερη αμαρτία του ανθρώπου είναι να είναι δυστυχισμένος. Αλλά ο άνθρωπος κάνει καθημερινές εκπτώσεις στην ευτυχία του, αφήνει τα μικρά και ασήμαντα σκουπίδια της καθημερινότητας να κρυφτούν κάτω από το χαλί πιστεύοντας ότι δεν θα γίνουν αντιληπτά ούτε καν από αυτόν τον ίδιο και δέχεται έτσι την παρακμή του σε τόσο μικρές δόσεις που δεν του γίνεται αντιληπτή». Απ’ όσο ξέρω, τα ζευγάρια που είναι ευτυχισμένα έχουν όλα ένα κοινό σημείο που δεν είναι απαραίτητα το χρήμα, ούτε το αφοπλιστικό σεξ, αλλά η απλή, καθημερινή επικοινωνία. «Μα μιλάμε» θα μου πείτε, αλλά τι λέτε ή καλύτερα τι δεν λέτε; Η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις σταματούν εκεί που αρχίζουν τα μυστικά, όπως λέει μια αγαπημένη φίλη. Εκτός αν είμαστε διατεθειμένοι να βουτήξουμε τη γλώσσα μας στην ειλικρίνεια, οι σχέσεις μας θα είναι τόσο βαθιές όσο και η επικοινωνία μας. Πραγματικά, τα ζευγάρια που έχουν βαθιά επικοινωνία και συζητούν μεταξύ τους και τις πιο κρυφές τους σκέψεις δεν είναι απλά εραστές ή συνεταίροι γονείς και συνιδιοκτήτες ακινήτων. Είναι καλοί φίλοι που κάνουν και υπέροχο, ελπίζω, σεξ, είναι γονείς που κτίζουν μαζί ένα κοινό μέλλον με την επικοινωνία να είναι το θεμέλιο της ζωής τους. Αν η λέξη «επικοινωνία» στο γάμο είναι πολύ γενική, εξηγούμαι: «Εξομολογούμαι όλες τις σκέψεις, τις φοβίες και τις επιθυμίες μου και ακούω τις δικές σου. Σε δέχομαι για όσα είσαι και για όσα δεν είσαι».

Σε αναπλάθω
Ο Wayne Dyer, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους στοχαστές, χωρίζει τους ανθρώπους σε appreciators (εκτιμητές) και depreciators (υποτιμητές). Οι πρώτοι δίνουν αξία σε όλα και όλους. Κάθε φορά που σου μιλούν για κάποιον λένε όλα τα καλά του - όχι ψέματα, ούτε υπερβολές. Οι depreciators είναι αυτοί που θα βρούνε πάντα κάτι κακό να πούνε για κάποιον έστω κι αν άρχισαν με την πρόσθεση να πουν τα καλύτερα. Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να χαλούμε και να ξαναφτιάχνουμε ο ένας το άλλον από την αρχή. Κάθε φορά που μιλάμε για κάποιον, ανάλογα με τις σκέψεις που χρησιμοποιούμε τον αναπλάθουμε. Δεν είναι άξιο απορίας, λοιπόν, που τα ευτυχισμένα ζευγάρια μιλούν ο ένας με τα καλύτερα για τον άλλο και το κάνουν πάντα, κάνοντας και όλους εμάς που τους ζούμε να τους βλέπουμε μέσα από τα μάτια του δικού τους ανθρώπου. Από την άλλη, είχα κάποτε μια φίλη που έτεινε όλη την ώρα να παραπονιέται για το σύντροφό της. Αν δυσκολεύεστε να καταλάβετε πως τον έβλεπα εγώ, μην αγωνιάτε άλλο, θα σας πω: Δεν τον πήγαινα καθόλου γιατί μέσα στο μυαλό μου ήταν φτιαγμένος σαν μίζερος, τσιγκούνης, αναποφάσιστος και πάει λέγοντας. Είναι όλα αυτά; Πολύ πιθανόν να ήταν ο άμοιρος αλλά ήταν και πολλά άλλα, έξυπνος, καλοσυνάτος, πετυχημένος επαγγελματίας και εξαιρετικός γονιός. Τον ζούσα, όμως, μέσα από τα μάτια της κοπέλας του η οποία κάθε μέρα τον ανάπλαθε σαν μια μετριότητα και το μετέδιδε άθελά της στο περιβάλλον τους. 

Η ευτυχία έχει τη συνταγή της και ας μην μας τη δίδαξαν ποτέ. Είναι μια απόφαση που παίρνουμε κάθε πρωί. Στο ένα χέρι είναι η ευτυχία και στο άλλο η γκρίνια και η μιζέρια. Η ευτυχία ξεκινά με την ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε και την πίστη ότι όλα όσα επιθυμούμε από τη ζωή θα μας δοθούν. Αν τώρα έχουμε τη χαρά να κάνουμε αυτό το ταξίδι της ευγνωμοσύνης και της πίστης με κάποιον αγαπημένο, τότε ακόμη καλύτερα.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

LOVE: Τελευταία Ενημέρωση

X