Μιχάλης Μιχαηλίδης
Σχεδόν 20 χρόνια μετά «συνεχίζει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους να εκφραστεί. Αυτό είναι το Blow Effect», σημειώνει ο ίδιος.
Αυτό που ξεκίνησε ως «playground με τους φίλους του», έγινε τελικά σημείο αναφοράς για τη μόδα, την τέχνη, τη φιλοξενία και -πάνω απ’ όλα- για την αισθητική. Σήμερα, με τρία κομμωτήρια σε δύο πόλεις, εκ των οποίων και το νέο, φιλόδοξο εγχείρημά του με το όνομα BLOW FRONTROW, συνεχίζει να κάνει αυτό που πάντα τον εξέφραζε: να δημιουργεί εμπειρίες.
«Αρχικά ήθελα να σπουδάσω κάτι σχετικό με τέχνες. Ήμουν ανάμεσα στη φωτογραφία και το interior design. Η αισθητική ήταν πάντα στο DNA μου. Είχα αυτή την ανησυχία από μικρός. Στο σπίτι, από τα 13-14 μου, έκανα χτενίσματα στην αδερφή μου και τους φίλους μας. Ήταν το παιχνίδι μας. Όταν ξεκίνησα το πρώτο Blow, δεν είχα ιδέα πόσο γρήγορα θα εξελισσόταν. Οι φίλοι μου ήταν οι πρώτοι “εργαζόμενοι”. Μια κολλητή μου απαντούσε το τηλέφωνο, άλλη έκανε λουσίματα. Ήμασταν μια παρέα που πήραμε έναν χώρο και στήσαμε κάτι δικό μας».
Το πρώτο Blow δημιουργήθηκε για να καλύψει ένα κενό που υπήρχε στον χώρο των κομμωτηρίων της εποχής, επισημαίνει ο Άγγελος. «Δεν έβλεπα χώρους που να συνδυάζουν το καλό χτένισμα με ένα ολοκληρωμένο experience. Μου έλειπε η ατμόσφαιρα, το φως, η μουσική, η αισθητική. Όλα αυτά ήταν πράγματα που αγαπούσα -που τα χρειάζομαι στον χώρο μου».
Αυτό που τον βοήθησε να ξεχωρίσει αμέσως, λέει χαμογελώντας, είναι η άγνοια κινδύνου. Δεν ξεκίνησε με μια εμπορική προσέγγιση. Δεν τον απασχολούσε τι «πρέπει» να είναι ένα κομμωτήριο, αλλά πώς θέλει να νιώθουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτό. «Πάντα με ενδιαφέρει το πώς νιώθει κάποιος μέσα στον χώρο. Θέλω να μπαίνουν και να αισθάνονται όμορφα, να χαλαρώνουν, να είναι ο εαυτός τους, είτε είναι 20 είτε είναι 70 χρονών, είτε είναι straight είτε είναι queer. Και πιστεύω ότι αυτός είναι και ένας λόγος που οι πελάτες αγαπούν το Blow. Νιώθουν άνετα».
Όλα έχουν αξία όταν είναι αληθινά και ειλικρινή.
Ο κόσμος που τον περιβάλλει από τότε που ήταν μικρό παιδί έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή τη στάση και αυτή τη φιλοσοφία. Το πατρικό του ήταν ένα hub δημιουργικότητας. Αν και ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, το σπίτι ήταν γεμάτο αποδοχή, ελευθερία και υποστήριξη, λέει ο ίδιος. «Ήμασταν μια παρέα από 15-20 άτομα, όλοι δημιουργικοί. Κάποιος έκανε fashion, άλλος φωτογραφία, άλλος make-up, άλλος θέατρο. Το πατρικό μου γινόταν prep room κάθε Σάββατο πριν βγούμε για Versus ή Zoo -με χτενίσματα, make-up, ράψιμο ρούχων. Ξεκινούσαμε από τις 7 το απόγευμα και φεύγαμε στις 3 το πρωί. Η κάθε μας συνάντηση εκεί ήταν μια τελετουργία».
Στην περίπτωση του Άγγελου Πάττα και του Blow μια παράμετρος άξια αναφοράς που σίγουρα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία είναι το πώς ισορροπεί τόσο άψογα η αισθητική με το επιχειρηματικό κομμάτι. «Είναι ο συνδυασμός αισθητικής και ταλέντου. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι να είσαι καλός οικοδεσπότης. Να έχεις τη φιλοξενία. Να κάνεις τον άλλον να νιώθει καλά».
Είναι όμως και η προσέγγισή του απέναντι στη «δουλειά» του, μιας και για τον Άγγελο η κομμωτική είναι μορφή τέχνης. «Σίγουρα νιώθω καλλιτέχνης. Τα μαλλιά είναι το μέσο μου, όπως είναι τα πινέλα για έναν ζωγράφο. Κάθε ώρα αλλάζει ο “καμβάς” μου, γιατί αλλάζει ο άνθρωπος, το mood, η προσωπικότητα. Όμως ποτέ δεν επιβάλλω την άποψή μου. Πιστεύω στον διάλογο. Ακόμα κι όταν κάποιος μου πει "κάνε ό,τι θέλεις", εγώ προτιμώ να συζητήσω. Είναι δύσκολο να δημιουργήσεις χωρίς context. Το πώς ντύνεται κάποιος, ο τρόπος που στέκεται, όλα είναι μια μορφή επικοινωνίας».
Η μόδα, το στυλ και το προσωπικό ένστικτο παίζουν βασικό ρόλο στην έμπνευσή του, συμπληρώνει. «Δεν με απασχολούν τα trends. Με επηρεάζει περισσότερο η μόδα ως δημιουργική έκφραση. Πολλές φορές κάνω κάτι στα μαλλιά και βλέπω μετά ότι κάτι παρόμοιο βγαίνει σε shows. Σίγουρα δεν το είδαν από μένα, αλλά νιώθω ότι είμαι σε παράλληλο mood με αυτό που συμβαίνει τώρα. Από την άλλη, κάποιοι πελάτες προτιμούν να ακολουθούν τα trends, επειδή προτιμούν να το δουν πρώτα να συμβαίνει αλλού για να νιώσουν ασφάλεια. Θυμάμαι όταν πριν από πέντε χρόνια το mullet ήταν κάτι “απαράδεκτο” για τους περισσότερους. Σήμερα το έχουν όλοι. Το ίδιο ισχύει για τα γυαλιά, για τα παπούτσια, για τα πάντα. «Κάποιοι ρισκάρουν, κάποιοι ακολουθούν. Και τα δύο είναι ok».
Ζητώ να μου πει ποιον θα επέλεγε αν είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί με έναν μόνο δημιουργό… Κάποιον που ενδεχομένως μιλάνε την ίδια γλώσσα… «Τον Raf Simons. Τον θαυμάζω. Είναι deeply artistic. Νιώθω ότι μου μιλάει στη γλώσσα μου -δεν περιορίζεται στα trends, αλλά εκφράζει συναίσθημα, ιδέες, χαρακτήρα».
Το νέο κατάστημα BLOW FRONTROW στο Trilogy, στη Λεμεσό
Μια στιγμή που αποτέλεσε ορόσημο, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά, ήταν σίγουρα το πάρτι για τα 20 χρόνια του Blow. Ένα parking space μετατράπηκε σε gallery/party venue και εκεί παρουσιάστηκε και μια ειδική έκδοση για να γιορτάσει το γεγονός. «Εκείνο το βράδυ ήρθαν 500 άτομα. Η μεταμόρφωση του χώρου ήταν μαγική. Φωτογραφίες από το βιβλίο σε τοίχους 3x3, DJ sets, φώτα, catering. Το πιο ωραίο όμως ήταν το blend του κόσμου -διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά στυλ, ηλικίες, ενδιαφέροντα, που ενώθηκαν σε έναν χώρο, χωρίς τίτλους, χωρίς συγκεκριμένα πλαίσια».
Το βιβλίο, το οποίο συνόδευσε το event, ήταν κι αυτό ένα είδος έκφρασης. «Φωτογράφησα ανθρώπους που με εμπνέουν. Όχι μοντέλα. Κανονικούς, καθημερινούς ανθρώπους. Ήθελα να τους φωτογραφίσω μόνος μου. Με βοήθεια, φυσικά, σε τεχνικά θέματα. Αλλά ήθελα να αποτυπώσω τη δική μου οπτική, χωρίς φίλτρα. Να δείξω ότι η έμπνευση είναι παντού γύρω μας, όχι μόνο στα εξώφυλλα των περιοδικών. Ακόμα και τα αντικείμενα που αναμείχθηκαν με τις εικόνες, είχαν για εμένα το δικό τους νόημα και σημασία -είτε ήταν ένα συλλεκτικό σκουλαρίκι είτε ένα κερί από το περίπτερο. Αυτή είναι και η φιλοσοφία μου: όλα έχουν αξία όταν είναι αληθινά και ειλικρινή.
Πιο φιλόδοξο πρότζεκτ του, έτσι όπως ο ίδιος ο Άγγελος το αξιολογεί, είναι, λέει, το BLOW FRONTROW. «Εδώ τα πράγματα λειτουργούν αλλιώς. Έρχεσαι για να φτιάξεις τα μαλλιά σου, αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον: αντικείμενα design, έργα τέχνης, κοσμήματα, καθημερινά προϊόντα με άποψη, με δικό τους point of view». Είναι το μέρος που συνδυάζει όλες τις ανησυχίες του, μας εκμυστηρεύεται. Όλα αυτά που του κρατούν το ενδιαφέρον και τον σπρώχνουν στην επόμενη κίνηση.
Και το πρότζεκτ που θεωρεί κομβικό για την πορεία του είναι σίγουρα το Blow της Λευκωσίας -όπως είναι σήμερα. «Το μεγάλο κομμωτήριο στην Κυπράνορος άνοιξε το 2010. Ήμουν 25 χρονών τότε και ήταν το πιο σημαντικό βήμα στην πορεία μου. Είχα ήδη έξι χρόνια εμπειρίας στο πρώτο κατάστημα, αλλά αυτή η μετακόμιση σηματοδότησε μια νέα εποχή, ένα μεγάλο βήμα ωριμότητας και δημιουργικότητας».
Το Blow στην Κυπράνορος, στη Λευκωσία
Στην ερώτηση πώς τα καταφέρνει, πώς χωρούν όλα αυτά που κάνει μέσα στη μέρα, αρκείται σε ένα χαμόγελο. «Δεν δηλώνω ούτε designer ούτε φωτογράφος. Δεν είμαι one-man-show. Όλα αυτά τα κάνω με ομάδες. Πάντα συνεργάζομαι με αρχιτέκτονες και επαγγελματίες του χώρου, αλλά δίνω κι εγώ έντονα το δικό μου input. Στο BLOW FRONTOROW, στο Blow Resort, ακόμα και στο βιβλίο που ετοιμάσαμε για τα 20χρονα, υπήρξε συνεχής διάλογος και προσωπική συμβολή από άτομα που εκτός από εξαιρετικοί επαγγελματίες είναι και πολύ καλοί προσωπικοί μου φίλοι. Είναι δίπλα μου πάντα. Και για εμένα η ομάδα είναι το παν. Χωρίς συνεργασία, τίποτα δεν έχει την ίδια δύναμη και μάλλον δεν θα έχει και την ίδια διάρκεια».
Αυτή η φιλοσοφία της αποδοχής, της αυθεντικότητας, της δημοκρατίας, της ομαδικότητας και της ωραίας αισθητικής, είναι αυτή που έκανε το Blow να ξεχωρίσει ως πρότζεκτ και ως φιλοσοφία. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, «συνεχίζει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους να εκφραστεί. Αυτό είναι το Blow Effect» καταλήγει ο Άγγελος Πάττας.
