Η Κύπρια σχεδιάστρια που πρωτοπορεί στη μόδα

Φωτογραφίες: Ντέμης Συρανίδης

Make up artist: Άνδρια Επαμεινώνδα από Ilona makeup

Παρότι σπούδασε Νομική, η Βασιλική Χαρίτωνος γρήγορα κατάλαβε πως η δικηγορία δεν της ταιριάζει και αποφάσισε να αφοσιωθεί στη μόδα και στον σχεδιασμό ρούχων που είναι το πάθος και η αγάπη της. Λόγω μάλιστα των κινητικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει η ίδια όταν φοράει τα δικά της ρούχα, ένεκα της μυικής δυστροφίας με την οποία ζει από μικρό παιδί, η πρωτοποριακή fashion designer αποφάσισε να δημιουργήσει ένα φανταστικό, συμπεριληπτικό brand, γυναικείου ρουχισμού, που απευθύνεται μεν σε όλους τους σωματότυπους, χαρακτηρίζεται όμως από φροντιστική διάθεση απέναντι σε άτομα με αναπηρίες.

Βασιλική πότε άρχισες να ασχολείσαι με σχεδιασμό ρούχων;
Αυτό ήταν κάτι με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ από μικρή! Το γεγονός όμως ότι η αναπηρία και η μόδα δεν πήγαιναν ποτέ μαζί, τουλάχιστον από όλα όσα βλέπαμε μεγαλώνοντας, με έκανε να νιώθω πως δεν ήταν μια βιομηχανία στην οποία θα μπορούσα να ενταχθώ ή να πετύχω. 

Και ποια ήταν η στιγμή που αποφάσισες να αφήσεις τη δικηγορία;
Επέλεξα να σπουδάσω Νομική, διότι τη δεδομένη στιγμή ήταν μια ασφαλής και λογική επιλογή για μένα. Δεν είχα όμως πραγματικό ενδιαφέρον για τη Νομική, ούτε μου ταίριαζε το lifestyle της δικηγόρου. Γι’ αυτό πήρα το ρίσκο να προχωρήσω στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής μου, αρκετά νωρίς στα 20’s μου.

Σε προσωπικό επίπεδο, τι δυσκολίες αντιμετώπιζες με τα ρούχα σου;
Λόγω της μυϊκής δυστροφίας που έχω, τα άκρα μου είναι αδύναμα, έτσι είχα και συνεχίζω να έχω δυσκολία στο να κουμπώσω μικρά κουμπιά και να βάζω και να βγάζω στενά ρούχα που δεν έχουν ελαστικότητα. Πόσες φορές «έμεινα» μέσα σε φανέλα (γέλια). Υπάρχουν επιπλέον ορισμένα άβολα φερμουάρ τα οποία δεν είναι πρακτικά στο να τα ανεβάζω.  Όλες αυτές οι δικές μου δυσκολίες με βοήθησαν όμως στο να μπορώ να βλέπω πλέον ένα ρούχο και να σκέφτομαι αμέσως πώς θα μπορούσα να το φτιάξω για να φοριέται ευκολότερα. 

Είναι εύκολο να σχεδιάζονται και να παράγονται συμπεριληπτικά ρούχα όπως αυτά που φτιάχνεις εσύ;
Αναλόγως, η δυσκολία εξαρτάται από το κομμάτι. Εννοείται πως ένα ρούχο από ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί ευκολοφόρετο και από άλλο άτομο όχι, καθώς ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει εξατομικευμένες, δυσκολίες. Νομίζω πως ο βασικότερος λόγος που μεγάλες εταιρείες δεν επιδιώκουν να παράγουν adaptive clothing, όπως ονομάζονται αυτά τα ρούχα στο εξωτερικό, είναι το υψηλό κόστος παραγωγής. Υπάρχουν πρόσθετα έξοδα για τη δημιουργία ή αλλαγή πατρόν, όπως και για τη διεξαγωγή των ερευνών που χρειάζεται να γίνουν μέχρι να γνωστοποιηθούν ικανοποιητικά οι ξεχωριστές, επιμέρους ανάγκες ποσοστών του πληθυσμού. Επιπλέον, νομίζω πως πολλές εταιρείες ρουχισμού αποφεύγουν να χρησιμοποιούν μοντέλα με σωματικές ιδιαιτερότητες, διότι υπάρχει το ρίσκο χαμηλότερων πωλήσεων εάν ο πελάτης δεν νιώσει ότι ταυτίζεται με αυτό που βλέπει, ασχέτως εάν το ρούχο είναι φτιαγμένο για όλους τους σωματότυπους.  Ευτυχώς, αυτό το mentality άρχισε τα τελευταία χρόνια, σταδιακά, να αλλάζει. 

Τα δικά σου ρούχα απευθύνονται σε όλα τα άτομα ανεξαρτήτως σωματότυπου;
Ναι, για μένα και για το brand μου η λέξη inclusive σημαίνει ρούχα πρακτικά και ευκολοφόρετα αλλά και ρούχα πολυμορφικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να φορεθούν από όλων των ειδών σωματότυπους.

Έχεις αγαπημένο κομμάτι ή σχέδιο;
Με το κάθε κομμάτι που έχω φτιάξει μέχρι στιγμής διατηρώ μια μοναδική σχέση. Όταν σχεδιάζεις κάτι από την αρχή, το οποίο δεν είναι αντιγραφή από το διαδίκτυο ή κάτι που βλέπεις παντού διότι είναι current trend, χρειάζεται να βάλεις πολλή σκέψη, έρευνα και αγάπη προτού καταλήξεις. Ξεκινώντας από το τι ύφασμα θα χρησιμοποιήσω, κάτι για το οποίο δεν συμβιβάζομαι μέχρι να βρω ακριβώς αυτό που θέλω, μέχρι μικρές και φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες στο κάθε ρούχο, οι οποίες μπορεί να μην γίνονται αντιληπτές με την πρώτη ματιά. Τώρα για αγαπημένο σχέδιο, δεν θα πω ψέματα. Έχω αδυναμία σε γιακάδες και γενικώς σε tailored και αυστηρά κοψίματα. 

Η διαδικασία του σχεδιασμού πώς είναι;
Αρχικά, να πω ότι δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Κάποιες μέρες δεν έχω καθόλου έμπνευση και άλλες μέρες οι ιδέες έρχονται σαν χιονοστιβάδα.  Μου αρέσει το brainstorming και συνήθως προβαίνω σε πολλές παραλλαγές της αρχικής μου ιδέας μέχρι να καταλήξω στην τελική, όπου μου συμβαίνει αυτό το κλικ που λέμε! Απολαμβάνω σίγουρα πολύ να κάνω custom-made κομμάτια, αφού εκτός από το γεγονός ότι χτίζω μια πιο προσωπική σχέση με τον πελάτη, μου δίνεται η ευκαιρία να υλοποιήσω ιδέες δημιουργικές και ευφάνταστες. Θεωρώ πάντως πως στον χώρο της μόδας δεν υπάρχει λανθασμένη και σωστή διαδικασία ή απαράβατοι νόμοι που πρέπει κατά γράμμα να ακολουθούμε. Το μόνο ‘fashion crime’ είναι όταν το τελικό σου αποτέλεσμα δεν είναι καλής ποιότητας. Ως σχεδιαστές μόδας του σήμερα οφείλουμε να κρατάμε ζωντανή την τέχνη των δημιουργικών και καλοραμμένων ρούχων. 

Πώς θα ήθελες να εξελιχθεί το brand σου;
Το brand μου το ξεκίνησα κυριολεκτικά από το μηδέν και το δημιούργησα μόνη μου. Πιστεύω πως βρίσκομαι στο μονοπάτι που ανέκαθεν σκόπευα να ακολουθήσω. Να δημιουργώ designs στο δικό μου στυλ και τα κομμάτια μου να γίνονται αναγνωρίσιμα για τη μοναδικότητά τους. Θα ήθελα να παραμένω δημιουργική και παράλληλα να συνεισφέρω με τον δικό μου τρόπο στην κοινότητά μου. Να συνεισφέρω στην κοινωνική ευαισθητοποίηση του κοινού, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να βάζω τον εαυτό μου στο επίκεντρο, μιλώντας για τη δική μου εμπειρία ως άτομο που ζει με μυϊκή δυστροφία. Θα ήθελα επίσης να δώσω έμφαση στα πράγματα που πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν προς το καλύτερο για άτομα με κινητικά προβλήματα, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό και να υπενθυμίζω πως υπάρχουν τέτοια άτομα που και δουλεύουν και έχουν ενδιαφέρον και γνώσεις αλλά και πάθος για τη μόδα. Αν καταφέρω να βοηθήσω και να επηρεάσω θετικά, έστω κι ένα άτομο εκεί έξω με τις ενέργειές μου, θα μου είναι αρκετό.  

Κάτι σημαντικό που ίσως θέλεις να πεις για άτομα με αναπηρίες;
Διαγνώστηκα με μυϊκή δυστροφία σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν επέτρεψα ποτέ αυτό το γεγονός να επισκιάσει την προσωπικότητα και την ευρύτερή μου ύπαρξη. Ούτε περίμενα ή ζήτησα ποτέ ειδική μεταχείριση. Η ασθένεια αυτή αποτέλεσε για μένα μια μοναχική διαδικασία και μάχη και το σημαντικότερο πράγμα που χρειαζόμουν ως Βασιλική ήταν κατανόηση. Μέσα στα χρόνια κατάφερα να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον γύρω μου, όπου τα άτομα που με γνωρίζουν και είναι κοντά μου, σε στιγμές που ίσως χρειαστεί να τους ζητήσω μια χάρη ή βοήθεια, μου λένε, γελώντας, ότι ξεχνούν πως έχω κάτι. Για μένα αυτό αποτελεί κάτι σαν προσωπικό κατόρθωμα και αποδεικνύει πως οι άνθρωποι μπορούν να σε δουν πέρα απ' τη φυσική σου κατάσταση. 

Η αναπηρία ωστόσο, σε όλο της το φάσμα, είναι δυστυχώς ακόμη taboo. Αυτό μάλλον συμβαίνει λόγω της απουσίας ορατότητας. Βλέπουμε, για παράδειγμα, που όταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχει έκθεση ατόμων με αναπηρίες είναι ενσυναίσθηση της στιγμής και καταντάει σαν ένα ακόμη trend. Για εμάς όμως, η ιδιαιτερότητα του σώματός μας διαρκεί όλη μας τη ζωή. 

Δεν θα έπρεπε οι άνθρωποι να έχουν ισότιμες ευκαιρίες και ισότιμη αντιμετώπιση χωρίς διακρίσεις;

Όνειρα και σχέδια για το μέλλον;
Να περνάω καλά με αυτό που κάνω και να συνεχίσω να είμαι δημιουργική!  Δεν είμαι άτομο που μου αρέσει να ρουτινιάζω, παίρνω ρίσκα, δουλεύω σκληρά, έχω πάθος και καινούριες ιδέες συνεχώς και βαριέμαι τα ίδια! Ελπίζω να καταφέρω να υλοποιήσω όλες τις ιδέες μου, διότι μια βασική φιλοσοφία που ακολουθώ είναι το one step at a time. Δεν βιάζομαι. Το μέλλον είναι απρόβλεπτο.

Instagram: VASILIKI OFFICIAL